9. Hukuk Dairesi 2016/29788 E. , 2020/14936 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/29788 E. , 2020/14936 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 02/08/2004 -23/06/2015 tarihleri arasında elektronik teknikeri olarak çalıştığını, iş akdini emeklilik nedeniyle feshettiğini, kıdem tazminatının ve sendika üyesi olmasına karşın toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, izin ücreti, fazla çalışma ücreti ile gece çalışma ücreti alacaklarına hükmedilmesini istemiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının emeklilik sebebiyle iş akdini feshetmiş olmasına karşın, gerçekte başka bir iş yerinde çalışmak için işten ayrıldığının anlaşıldığını bu sebeple kıdem tazminatına hak kazanmasının söz konusu olmadığını, alacak iddialarının yerinde olmadığını beyan ederek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası uyarınca “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.”
Somut olayda davacı dava dilekçesinde kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ile Toplu İş Sözleşmesi'nin 17. maddesinde düzenlendiği üzere, bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi işletilmesi suretiyle gece çalışma ücreti alacağına hükmedilmesini talep etmiş ve ıslah dilekçesinde tespit edilen miktarları artırmıştır. Mahkemece gerekçeli karar içeriğinde bilirkişi raporunda 840,83 TL gece çalışma ücreti hesaplaması yapıldığı belirtilmesine karşın, hüküm kısmında 1/3 oranında hakkaniyet indirimi yapılmak suretiyle 560,55 TL gece çalışma ücreti alacağına yerine dava dilekçesinde talep edilmeyen ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağına hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Hüküm fıkrasında yer alan
“560,55-TL Bayram ve Genel Tatil Ücretinden, 20,00-TL'sinin dava tarihinden itibaren, kalan 540,55-TL'sinin ıslah tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizleriyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine.” bendi hükümden çıkartılarak, yerine
“560,55 TL gece çalışma ücretinden, 20,00 TL'sinin dava tarihinden itibaren, kalan 540,55 TL'sinin ıslah tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05/11/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.