9. Hukuk Dairesi 2017/18259 E. , 2020/14135 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/18259 E. , 2020/14135 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalılardan ...'ye ait mağazada 25/11/2008 tarihinde çalışmaya başladığını, çalışırken işyerinin isminin ... Mah. Ltd. Şirketi olarak değiştirildiğini, ancak aynı yerde çalışmasının kesintisiz devam ettiğini, 15/05/2013 tarihinde iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini, ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, zamanaşımı def'ini öne sürerek, davacının şirket nezdinde çalışması nedeniyle davalılardan ...'ye husumet yöneltemeyeceğini, kendi isteği ile işyerinden ayrılıp devam etmediğini, bu nedenle tazminat hakkı olmadığını, alacak taleplerinin de yerinde olmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin davalı tarafça haklı neden olmadan fesh edildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı ayrıca genel tatil ücreti alacağı da olduğu, ücret alacağının davadan sonra ödenmekle konusuz kaldığı diğer taleplerin ise reddi gerektiği, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiş ve iki davalı birlikte sorumlu tutulmuştur.
Temyiz:
Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İşyeri devrinin iş ilişkisine etkileri ile işçilik alacaklarından sorumluluk bakımından taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
İşyeri devrinin esasları ve sonuçları 4857 sayılı İş Kanununun 6 ncı maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlar açısından, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu oldukları aynı yasanın üçüncü fıkrasında belirtilmiş, devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır.
İşyerinin önceleri gerçek kişi ya da kişilerce işletilmesinin ardından şirketleşmeye gidilmesi durumunda, bu işlem de bir tür işyeri devri sayılmalıdır. Önceki gerçek kişi olan işverenlerin devralan tüzel kişi ortakları olması bu devir ilişkisini ortadan kaldırmamaktadır (Yargıtay 9.HD. 22.7.2008 gün 2007/ 20491 esas, 2008/ 21645 karar.). Aynı şekilde daha önce tüzel kişi şirket olan işverenin işyerini bir gerçek şahsa devretmesi de mümkündür. Devralanın şirketin hissedarlarından biri olması da sonucu değiştirmeyecektir.
Somut uyuşmazlıkta, dosyadaki bilgi ve belglerden davacının önceleri davalı ... işverenliğinde çalıştığı ardından şirketleşmeye gidildiği ve çalışmanın şirket nezdinde devam ettiği anlaşılmakta olup, yukarıda açıklandığı üzere bu işlem de bir tür işyeri devri sayılmalıdır.
Mahkemece, davalı ...'nin sorumluluğunun açıklanan devir durumuna göre belirlenmesi gerekirken 'davacının davalılar şirket ve sahibi ... yanında çalıştığı' şeklindeki yetersiz gerekçe ile adı geçen davalının diğer davalı ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumluluğuna hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 02/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.