9. Hukuk Dairesi 2017/18008 E. , 2020/13545 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/18008 E. , 2020/13545 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle davacının davalı iş yerinde şoför olarak çalıştığını, iş yerinde devamlı fazla mesai yaptığını, hafta tatillerinde çalıştığını, kamyonlarına 20 ton yerine 42 ton yük yüklendiğini, bu durumu işverene bildirdiğini, işverenin, davacının hak ettiği tazminat ve alacaklarını bankaya yatıracaklarını bildirdiğini, daha sonra işverenin davacıyı işten çıkardığını ve 'ibranameyi imzalamazsan tazminat ve alacaklarını vermem' diyerek baskı yaptığını, düzenlenen ibranamenin usul ve yasaya aykırı şekilde düzenlendiğini, davacının ibranameyi baskı altında imzaladığını, ibranamede ki çelişkili ifadelerin bu ibranamenin geçersiz olduğunun kanıtı niteliğinde olduğunu, davacıya ödeme yapılacağı söylenerek elinden yazı alındığını belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti taleplerinin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebepler göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshi hususu ve davacının kıdem ve ihbar tazminatı talep edip edemeyeceği uyuşmazlık konusudur.


Davacı, iş yerinde kullandığı araca taşıması gereken yükün üzerinde yük yüklendiğini işverene bildirmesinden sonra iş sözleşmesine davalı tarafından son verildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı talebinde bulunmuş olup, yapılan yargılama neticesinde Mahkemece “ tanık ifadelerinde davacının günde 12 saat çalıştığının anlaşılmakta olduğu, dosyada mevcut ücret bordrolarına göre, davacının çalıştığı bütün dönem boyunca asgari ücretten sigortasının gösterildiğinin tespit edildiği,tüm dosya kapsamına göre davacının iş akdine haklı olarak son verildiği hususunun ispat edilemediği” gerekçesi ile davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne karar verilmiştir. Ne var ki Mahkemenin gerekçesi dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Dinlenilen davacı tanıklarının iş sözleşmesinin feshi hakkında görgüye dayalı bilgi sahibi olmadığı anlaşılmış olup davacıdan baskı ile ibraname alındığı yönünde de beyanda bulunmamışlardır. Davalı tanıkları ise yeminli beyanlarında, davacının işten kendi isteği ile ayrıldığını,kendilerinin davacıya işi bırakmaması yönünde öğütte bulunduklarını ancak davacının iş verenden hiçbir talebinin olmadığını, başka bir işverende iş bulduğunu ve burada başlaması gerektiğini söyleyerek ayrıldığını, evraklarında davacının isteği üzerine düzenlendiğini belirtmişlerdir. Her ne kadar dosya arasına sunulan ve imzası inkar edilmeyen ibraname başlıklı belge kanunen işverenin ibrası olarak kabul edilemeyecek ise de belge davacının iş yerinden kendi isteği ile ayrıldığı yönünde irade beyanı içermekte olup bu belgenin işverenin baskısı altında imzalandığı da dosya kapsamında ispat edilememiştir. Kurum kayıtlarında da davacının işten ayrılış sebebi istifa olarak belirtilmiş olup davacının davalı işverenden ayrıldığı gün başka bir işverende çalışma kaydının başlaması da davalı tanıklarının beyanlarını doğrulan mahiyettedir. Bu durumda, davacının iş yerinden haklı sebep göstermeden ayrıldığının kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddi gerektiği halde davalı iş verenin haklı fesih iddiasını kanıtlayamadığından bahisle davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 27.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.