9. Hukuk Dairesi 2016/26900 E. , 2020/12041 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/26900 E. , 2020/12041 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar ... Akaryakıt Temizlik Hiz. Taş. Spor İnş. San. ve Tic. A.Ş, ... Belediye Başkanlığı vekilleri ve davalı ...tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 1996 senesinde ... Akaryakıt Temizlik Hizmetleri Taşımacılık Gıda San Tic Ltd.Şti’nde çalışmaya başladığını, 2005 yılına kadar çalıştığını, 2005 yılından itibaren ... ve ... Adî Ortaklığı bünyesine geçirildiğini ve hizmet akdinin feshedildiği 14.05.2013 tarihine kadar ... işyerinde çalıştığını, en son 1.200,00 TL maaş aldığı, fazla mesailerinin ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin ücreti, fazla mesai ücreti, bayram ve hafta sonu ücreti alacağının davalılardan tahsiline karar verilmesi talep edilmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı belediye vekili, davacının ... ve ... Adi Ortaklığı bünyesinde çalışan işçi olduğunu, iş akdinin 14.05.2013 tarihinde iş disiplinine aykırı davranması sebebiyle iş kanunun 25/II-h. Maddesi gereğince haklı nedenle feshedildiği, fazla mesai almadığına ilişkin iddiasının kabul edilmediğini, davacı ile belediye arasında hukuki bağ bulunmadığını, davacının işçilik haklarından ihale ile iş alan yüklenici firmanın sorumlu olduğu açıklanarak davanın reddine karar verilmesi talep edilmiştir.
Davalı ...vekili, davacının iddia ettiği gibi 1996 yılından 2005 yılına kadar davalı şirkette çalışmadığını, çöp toplama ve nakli işiyle uğraşan davalı şirketin başka şirketlerle de ortaklık kurarak iş aldığını, davalı ... Atık Yön A.Ş ile adi ortaklık kurduğu, davacının daha önce çalıştığı taşeron şirketlerdeki çalışmalardan doğan işçilik haklarını davalı şirketten talep edemeyeceğini, davacının hizmet akdinin mesai saatlerinde izinsiz olarak işyerini terk etmesi sebebiyle 4857 sayılı İş Kanunun 25/II-h. maddesi gereğince haklı nedenle feshedildiğini, davacının yetkili çavuşa haber vermeden işyerini terk ettiğini, davacının davalı şirketin dahil olduğu adi ortaklıkta 1.035,00 TL net aylık ücretle çalıştığı günde 7,5 saatten haftada 45 saat çalıştığı, yıllık izinlerini kullandığını, dini ve milli bayramlarda vardiya usulüyle çalışıldığını ve ücretlerinin ödendiği, davacının fazla çalışma ücreti alacağının da bulunmadığı ve davacı taleplerine karşı zamanaşımı defi ileri sürüldüğü savunarak davanın reddine karar verilmesi talep edilmiştir.
Davalı ... Atık Yönetim ve Taşımacılık A.Ş. vekili, davacının asıl işverenin ... olduğunu, bu nedenle davalı şirketin davacının işçilik haklarından sorumlu olmadığını, davacının davalı şirket bünyesinde 01.01.2005 - 14.05.2013 tarihleri arasında çalıştığını, ihale ile alınan ... işyerinde evsel katı atıkların toplanması ve cadde ve sokakların süpürülmesi hizmeti işinde çalıştığını, bu nedenle davacının işçilik haklarından ... Belediyesinin sorumlu olduğunu, davacının hizmet akdinin 4857 sayılı İş Kanunun 25/II-h. maddesi gereğince haklı nedenle feshedildiğini, davacıya uyarılarda bulunulduğu halde yapmakla ödevli olduğu işleri yapmamakta ısrar ettiğini, mesai saatleri içerisinde görev bölgesini terk ettiğini, davacının son aylık ücretinin net 756,00 TL olduğunu, fazla mesai yapmadığını, dini ve milli bayram ve genel tatillere ilişkin alacağının bulunmadığı ve yıllık izin ücreti alacağını da bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesi talep edilmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalılar vekilleri, ek kararı davalı ... Akaryakıt Temizlik Hizmetleri Taşımacılık Spor İnşaat San. ve Tic. A.Ş. vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Her ne kadar mahkemece davalının temyiz talebi hakkında, 22/06/2016 tarih ve 2013/696 esas – 2016/205 K sayılı ek karar ile muhtırada belirtilen süre içinde yine muhtırada belirtilen temyiz harçlarının yatırılmadığı gerekçesiyle, '..temyiz talebinin reddine..' karar verilmiş ise de muhtıranın müzekkere şeklinde yazılmadığı, tebligat zarfı üzerine şerh şeklinde yazılarak tebliğ edildiği, bu şekilde muhtıra gönderilmesinin (tebliğinin) usulsüz olduğu, usulsüz bu muhtıraya dayanarak davalı vekilinin temyiz talebi hakkında yazılı şekilde ek karar verilmesinin hatalı olduğu anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz talebi hakkında mahkemece verilen 22/06/2016 tarih ve 2013/696 esas– 2016/205 karar sayılı 'temyiz talebinin reddine..' şeklindeki EK KARARIN KALDIRILARAK DOSYANIN YAPILAN İNCELEMESİNDE
01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Kanunu'nun 107. maddesiyle, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nda yer almayan yeni bir dava türü olarak belirsiz alacak ve tespit davası kabul edilmiştir.
6100 sayılı Kanunun 107. maddesinin 1. fıkrasına göre, “Davanın açıldığı tarihte alacağın miktarını yahut değerini tam ve kesin olarak belirleyebilmesinin kendisinden beklenemeyeceği veya bunun imkânsız olduğu hâllerde, alacaklı, hukuki ilişkiyi ve asgari bir miktar ya da değeri belirtmek suretiyle belirsiz alacak davası açabilir”.
6100 sayılı Kanunun 107. maddenin 2. fıkrasında, karşı tarafın verdiği bilgi veya tahkikat sonucu alacağın miktarı veya değerinin tam ve kesin olarak belirlenebilmesinin mümkün olduğu anda davacının, iddianın genişletilmesi yasağına tâbi olmaksızın davanın başında belirtmiş olduğu talebini artırabileceği hüküm altına alınmış, madde gerekçesinde de 'karşı tarafın verdiği bilgiler ve sunduğu delillerle ya da delillerin incelenmesi ve tahkikat işlemleri sonucu (örneğin bilirkişi ya da keşif incelemesi sonucu)' belirlenebilme hali açıklanmıştır.
Davanın belirsiz alacak davası şeklinde açılabilmesi için, davanın açıldığı tarih itibariyle uyuşmazlığa konu alacağın miktar veya değerinin tam ve kesin olarak davacı tarafça belirlenememesi gereklidir. Belirleyememe hali, davacının gerekli dikkat ve özeni göstermesine rağmen miktar veya değerin belirlenmesinin kendisinden gerçekten beklenilmemesi durumuna ya da objektif olarak imkânsızlığa dayanmalıdır. Davacının alacağının miktar veya değerini belirleyebilmesi için elinde bulunması gerekli bilgi ve belgelere sahip olmaması ve bu belgelere dava açma hazırlığı döneminde ulaşmasının da (gerçekten) mümkün olmaması ve dolayısıyla alacağın miktarının belirlenmesinin karşı tarafın elinde bulunan bilgi ve belgelerin sunulmasıyla mümkün hale geleceği durumlarda alacak belirsiz kabul edilmelidir. Alacağın miktarının belirlenebilmesinin hâkimin takdirine bağlı olduğu durumlarda hukuki imkânsızlık söz konusu olur. Bu durumda davacı alacaklı, hâkimin takdir yetkisini nasıl kullanacağını bilemeyeceği için davanın açıldığı tarihte alacağının miktarını belirleyebilecek durumda değildir.
Sırf taraflar arasında alacak miktarı bakımından uyuşmazlık bulunması, talep sonucunun belirlenmesinin davacıdan beklenemeyecek olması anlamına gelmez. Önemli olan objektif olarak talep sonucunun belirlenmesinin davacıdan beklenemeyecek olmasıdır.
Alacağın hangi hallerde belirsiz, hangi hallerde belirli veya belirlenebilir olduğu hususunda kesin bir sınıflandırma yapılması mümkün olmayıp, her bir davaya konu alacak bakımından somut olayın özelliklerinin nazara alınarak sonuca gidilmesi gereklidir. İş yargılamasında sıklıkla davaların yığılması söz konusu olmakla alacağın belirsiz olma kriterleri her bir talep için ayrı ayrı değerlendirilmelidir. Diğer yandan, aynı dava dilekçesinde talep yığılması şeklinde bazı alacaklar için belirsiz alacak davası bazıları için kısmi dava açılmasına yasal bir engel bulunmamaktadır.
Kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti ve ücret alacakları işçi tarafından bilinmekle kural olarak belirsiz alacak davasına konu edilmez. Ancak hesabın unsurları olan sosyal hakların (ayni olarak sağlanan yemek yardımı gibi) miktarının belirlenmesi işveren tarafından sunulacak belgelere göre belirlenecek ise, kıdem ve ihbar tazminatı belirsiz alacak davasına konu edilebilir.
Madde gerekçesinde 'Alacaklının bu tür bir dava açması için, dava açacağı miktar ya da değeri tam ve kesin olarak gerçekten belirlemesi mümkün olmamalı ya da bu objektif olarak imkânsız olmalıdır. Açılacak davanın miktarı biliniyor yahut tespit edilebiliyorsa, böyle bir dava açılamaz. Çünkü, her davada arandığı gibi, burada da hukukî yarar aranacaktır, böyle bir durumda hukukî yararın bulunduğundan söz edilemez. Özellikle, kısmî davaya ilişkin yeni hükümler de dikkate alınıp birlikte değerlendirildiğinde, baştan tespiti mümkün olan hâllerde bu yola başvurulması kabul edilemez.' şeklindeki açıklamayla, alacağın belirli veya belirlenebilir nitelikte olması durumunda, belirsiz alacak davası açılarak bu davanın sağladığı imkânlardan yararlanmanın mümkün olmadığına işaret edilmiştir. Şu halde davanın açıldığı tarihte alacağın miktarı yahut değeri belirlenebilir durumda ise, dava şartı yokluğundan davanın usulden reddine karar verilmelidir. Burada hukuki yarar eksikliğinin tamamlanabilir dava şartı olmadığı sonucuna varılmıştır. 7251 sayılı Kanun ile 107. maddede yapılan değişiklikler şartları olmadığı halde açılan belirsiz alacak davasında davacıya süre verilerek hukuki yarar eksikliğini tamamlama imkânı tanımamaktadır. Dairemizce sözü edilen düzenleme, şartları mevcut olan belirsiz alacak davasında yapılan yargılama ile alacağın belirli hale gelmesi durumunda hâkimin geçici talep sonucunu kesin talep sonucuna dönüştürmesi için alacaklıya süre vermesi gerektiği yönünde değerlendirilmiştir.
Hukuk devletinin asli unsurları arasında yer alan hukuki belirlilik veya güvenlik ilkesi, hukuki durumlarda belirli bir istikrarı temin etmekte ve kamunun mahkemelere güvenine katkıda bulunmaktadır. Birbiriyle uyuşmayan mahkeme kararlarının sürüp gitmesi, yargı sistemine güveni azaltarak, yargısal bir belirsizliğe yol açabilir (AİHM, ... ve .../Türkiye, B. No: 13279/05, 20.10.2011, § 57).
Kişilerin hukuki güvenliğini sağlamayı amaçlayan hukuki güvenlik ilkesi, hukuk normlarının öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm eylem ve işlemlerinde Devlete güven duyabilmesini, Devletin de yasal düzenlemelerinde bu güven duygusunu zedeleyici yöntemlerden kaçınmasını gerekli kılar. Belirlilik ilkesi ise, yalnızca yasal belirliliği değil, daha geniş anlamda hukuki belirliliği ifade etmektedir. Yasal düzenlemeye dayanarak erişilebilir, bilinebilir ve öngörülebilir gibi niteliksel gereklilikleri karşılaması koşuluyla, mahkeme içtihatları ve yürütmenin düzenleyici işlemleri ile de hukuki belirlilik sağlanabilir. Hukuki belirlilik ilkesinde asıl olan, bir hukuk normunun uygulanmasıyla ortaya çıkacak sonuçların o hukuk düzeninde öngörülebilir olmasıdır (AYM, 23.12.2015, 15-118).
Farklı kararların aynı mahkemeden çıkmış olması tek başına, adil yargılanma hakkının ihlali anlamına gelmez Değişik yönlerde kararlar verilmesi ihtimali, Yargıtay ve Danıştay gibi çeşitli yüksek mahkemelerden oluşan yargı sistemimizin kaçınılmaz bir özelliği olarak kabul edilmelidir. Diğer yandan, bireylerin makul güvenlerinin korunması ve hukuki güvenlik ilkesi, içtihadın değişmezliği şeklinde bir hak bahşetmez. Mahkeme içtihatlarındaki değişme yargı organlarının takdir yetkisi kapsamında kalmakta olup, böyle bir değişiklik özü itibarıyla, önceki çözümün tatminkâr bulunmaması anlamına gelir. Ancak, aynı hususta daha önce çıkan kararlardan farklı bir hüküm kurulması halinde, mahkemelerce, bu farklılaşmaya ilişkin makul bir açıklama getirilmesi gerekmektedir. Yüksek mahkemelerin oynaması gereken rol tam da yargı kararlarında doğabilecek içtihat farklılıklarına bir çözüm getirmektir. Bununla birlikte, yeni kabul edilmiş bir yasanın yorumlanmasında olduğu gibi, bazı hallerde içtihadın müstakar hale gelmesinin belirli bir zamana ihtiyaç duyacağı açıktır (AYM, 06.01.2015, B.No: 2013/6932).
İçtihat değişikliğinin sürpriz karar yasağı çerçevesinde de değerlendirilmesi gerekir. Sürpriz karar, ilgilinin yargılamanın o ana kadarki seyrine göre, haklı olarak beklemediği, umulmadık bir kararla karşılaşmasıdır. Sürpriz karar yasağı ise, yargılamanın adil ve hakkaniyete uygun şekilde yürütülmesi durumunda tarafların öngöremedikleri bir kararla karşılaşmamalarını ifade eder. Sürpriz karar yasağı, hukukun gelişimine ve yeni şartlara uyarlanmasına engel olacak mutlak bir yasak olarak anlaşılmamalıdır. Şüphesiz mahkemeler yeni içtihatlar geliştirebilirler, önceki içtihatlardan farklı bir karar verilebilir, hatta yeni ve özelikle somut olayda ortaya çıkan hukuki durum bunu gerekli kılabilir. Ayrıca belirtmek gerekir ki, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 33. maddesi gereğince hâkimin hukuku kendiliğinden uygulaması söz konusu olduğunda sürpriz karar yasağının ihlalinden söz edilemez. Bununla birlikte mevcut içtihatlar dışında yeni bir görüş benimsenecekse, öncelikle tarafların bu konuda bilgilendirmesi gerekir (..., ..., Medeni Usul Hukukunda Hukuki Dinlenilme Hakkı, Ankara 2003, s. 185 vd.).
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 07.07.2020 tarih ve 173 sayılı kararı ile aynı uyuşmazlıkların temyiz incelemesini yapmakla görevli 22.Hukuk Dairesinin kapatılması ve tüm işlerinin dairemize devredilmesi üzerine, belirsiz alacak davası ile ilgili yeniden yapılan değerlendirmeler sonucunda yukarıda belirtilen ilkeler kabul edilmiştir. Dairemizin daha önce belirsiz alacak davasına ilişkin uygulaması benimsenen yeni ilkelerden farklılık arz etmekteydi. Örneğin, hukuki yararın tamamlanabilir dava şartı olduğu hukuki yarara ilişkin dava şartının eksik olması halinde davanın hemen reddedilmemesi davacıya süre verilerek dava şartının tamamlattırılması gerektiği yönünde uygulama yapılmaktaydı. Dairemizin belirsiz alacak davası ile ilgili yukarıda belirtilen yeni ilkelerinin hemen uygulamaya konulması, dairenin önceki görüşüne güvenerek dava açanlar yönünden hukuki güvenlik, hukuki belirlilik, hukuki öngörülebilirlik ve sürpriz karar yasağı ilkelerinin ihlaline yol açacaktır. Bu sebeple, benimsenen yeni görüşün Yargıtay Kararları Dergisi ya da başkaca yollarla duyurulmasından itibaren makul bir süre sonra uygulamaya konulması, dairenin görüşüne güvenilerek açılan davalarda ise, önceki uygulamaya devam edilmesi uygun görülmüştür.
Somut uyuşmazlıkta, davacı tarafça belirsiz alacak davası açılmıştır. Ancak yukarıda açıklandığı üzere Dairemiz tarafından daha önce verilen kararlarda hukuki yarar yokluğu sebebiyle dava şartı yokluğuna bağlı davanın reddi kararları verilmediğinden dairenin önceki görüşüne güvenilerek belirsiz alacak davası şeklinde açılan bu davada belirtilen husus bozma nedeni yapılmamıştır.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanılıp kazanamadığına ilişkindir. Davacının yıllık izni belirlenirken sunulan belgeler değerlendirilmeli ve son ücret bordrosunda yıllık izin ücreti tahakkuku bulunduğu anlaşılamakla banka kayıtları getirtilerek bu ödeme denetlenmeli, ödeme yapıldıysa bu rakamında yıllık izin ücreti hesabından mahsubunun yapılması gerektiği dikkate alınmalıdır. Yıllık izin ücretinin neti bulanacaksa işsizlik ve sosyal sigorta primi de düşülmelidir.
3-Davacı tarafça fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacaklarına yasal faiz talep edilmiş iken, bu talep aşılarak yasal faizi aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizine karar verilmesi gerekirken, doğrudan en yüksek banka mevduat faizine hükmedilmesi de ayrıca hatalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 15/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.