9. Hukuk Dairesi 2016/27045 E. , 2020/11534 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/27045 E. , 2020/11534 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacı işçinin davalı şirkette 16.09.2008-04.11.2011 tarihleri arasında Satış ve Pazarlama Direktörü olarak çalıştığını, davacı işçinin iş sözleşmesinin haksız ve kötü niyetle feshedildiğini, söz konusu fesih üzerine İstanbul 13. İş Mahkemesi'nin 2011/1001 esas numaralı dosya ile davalı şirket aleyhine işe iade davası ikame edildiğini, söz konusu davanın davacı işçinin talepleri doğrultusunda ilgili Mahkemece kabul edildiğini, bahse konu davanın kabulü kararında ve Yargıtay’ın vermiş olduğu ilgili bozma kararında da belirtilmiş olduğu üzere davacı işçinin davalı şirkette çalışmış olduğu süre boyunca işveren vekili veya işveren vekili yardımcısı sıfatına sahip olmadığını, davacı işçinin, davalı şirkette çalıştığı süre boyunca kesintisiz olarak geceli gündüzlü çalıştığını, kimi zaman sabahlara kadar ve tatil günleri de dahil olmak üzere sürekli uzun saatler boyunca fazla mesai yaptığını, ancak söz konusu fazla mesai ücretinin ödenmediğini, esasen davalı şirketin, davacı işçinin ve işin niteliğinin de fazla çalışma yapılmasını adeta zorunlu kıldığını iddia ile fazlaya ilişkin hak ve alacaklarının saklı kalması kaydı ile fazla mesai alacaklarından şimdilik 170.000,00 TL tutarın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacı işçinin 07.01.2009 tarihi öncesine ilişkin fazla mesai alacaklarının zamanaşımına uğradığını, davacı işçinin iş sözleşmesinin fesih nedeninin işbu dava konusu ile herhangi bir ilgisinin bulunmadığını, davacı işçinin Satış ve Pazarlama Direktörü sıfatıyla, yönetici olarak çalıştığını ve davacı işçinin fazla mesai alacağına hak kazandığına yönelik açıklamalarının gerçeği yansıtmadığını, davacı işçinin işveren vekili veya işveren vekili yardımcısı olmamasının, davacı işçinin yönetici sıfatına haiz olamayacağı anlamına gelmediğini, davalı şirkette fazla mesai uygulamasının yalnızca cumartesi günleri ve resmi tatil günlerinde nöbetçi olarak şirkete gelen ve mesai yapan, Müşteri Hizmetleri ve Operasyon Bölümleri'nde çalışan personel için olduğunu, fazla mesai yapan nöbetçi personele fazla mesai ücretinin ödendiğini, oysa davacı işçinin yönetici sıfatı ile çalıştığını, çalışma saatlerini kendisinin düzenlediğini, bu yönde kimseye rapor vermediğini, davalı şirkette fazla mesai uygulaması olmamakla birlikte işçilerin kişisel performanslarına ve hedeflerine ulaşmalarına bağlı olarak prim ödemesinin yapıldığını, davacı işçinin prim ödemesine hak kazanmak için uzun saatler işyerinde kalmış olabileceğini, bu durumda fazla mesai alacağından söz edilemeyeceğini, davacı işçinin işten çıktığı tarih itibariyle yönetici olarak aylık brüt ücretinin 15.189,00 TL olduğunu, almış olduğu son prim miktarının ise brüt 26.203,00 TL olduğunu, davacı işçinin dava dilekçesinde yer alan sürekli fazla mesai yaptığına yönelik iddialarının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, taraf vekilleri süresinde temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır.
Somut olayda tanık beyanlarından davacının fazla mesai yaptığı anlaşılmakta ise de sürekli olarak aynı şekilde çalıştığının kabulü hatalıdır. Davacının işyerinde yaptığı işin niteliğine ve hesaplanan fazla çalışma ücreti miktarına göre daha yüksek oranda bir indirim yapılması dosya içeriğine uygun düşecektir.
3-Diğer yandan, indirim dışında kalan kısım için de karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmesi gerekir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.