9. Hukuk Dairesi 2017/16669 E. , 2020/11059 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/16669 E. , 2020/11059 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... Kaygusuz tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının iş sözleşmesinin kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanacak şekilde sona erip ermediği noktasındadır.
Somut olayda davacı işçi iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından 29.08.2013 tarihinde sebep gösterilmeden “seninle çalışmak istemiyoruz” denilerek feshedildiğini beyan etmiş, davalı ise davacının25.08.2013 tarihinde işi bırakıp gittiğini, bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatlarının reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davacı tanıklarının davacının kendisinden işten çıkarıldığını duyduklarını beyan ettikleri, davalı tanıklarının da davacının kendi isteği ile işi bıraktığını söylediği, davalı tanık beyanlarının duyuma dayandığı, iş sözleşmesinin haklı feshedildiğini ispat yükü davalı işverende olup, davalı işverenin ispat yükünü yerine getiremediği gerekçesi ile davacının kıdem ve ihbar tazminatı istemleri kabul edilmiştir. Ne var ki Mahkemece varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir.
Öncelikle, haklı nedenle iş sözleşmesinin feshedildiğini ispat yükü davalı işveren üzerinde olsa da somut olayda davalı iş sözleşmesine son vermediğini, iş ilişkisinin davacının işi bırakıp gitmesi üzerine davacı tarafından sona erdirildiğini savunduğundan, Mahkeme gerekçesi bu nedenle yerinde değildir.
Davacı dava dilekçesinde 29.08.2013 tarihinde sebep gösterilmeden “seninle çalışmak istemiyoruz” denilerek işten çıkartıldığını ileri sürmüş, davalı ise davacının çalışması devam ederken 22.08.2013 tarihinde Bursa 1.icra müdürlüğünden davacı aleyhine maaş kesintisi talebini içerir yazı geldiğini, bu durumun davacıya iletilmesi üzerine, davacının sigortadan çıkartılmasını istediğini, davacının sigortasız çalıştırılmasının mümkün olmadığının söylenmesi üzerine 25.08.2013 tarihinde davacının işi bırakıp gittiğini, bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin yerinde olmadığını savunmuş ve davacının 26.08.2013 ve devam eden günlerde işe gelmediğine ilişkin tutanaklar sunmuştur. Dinlenen davalı tanıkları davacının kendisinin işi bırakıp gittiğini söylemişler, davacı tanıkları ise davacının işten çıkartıldığını duyduklarını beyan etmişlerdir. Tanık anlatımlarına bakıldığında davacı tanıklarının fesih dönemi çalışan olmadığı, beyanlarının duyuma dayalı olduğu anlaşılmış, davalı tanıkları ise sunulan devamsızlık tutanaklarını doğrulayan anlatımda bulunmuşlardır.
Davacının tutanaklara bakıldığında 25.08.2013 tarihinden sonra işe gelmediği, bu devamsızlığı haklı gösterir neden ileri sürmediği, nitekim iş sözleşmesine haklı sebeple son verdiği iddiasında da olmayıp, işveren feshine dayandığı, ancak tanıklarının görgüye dayalı beyanları olmadığından işveren feshini ispat edemediği görülmekle davacının işyerini terk ettiği sabit olup kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar verilmesi gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 07.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.