9. Hukuk Dairesi 2016/13960 E. , 2020/2589 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/13960 E. , 2020/2589 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı.
Davalı vekili tarafından karar 25.01.2016 tarihinde temyiz edilmiş, Mahkemece eksik olan temyiz harcı için 02.03.2016 tarihinde muhtıra çıkarılmış ve 09.03.2016 tarihinde sözü edilen muhtıranın tebliğ edildiği ve süresi içinde eksik temyiz harcının yatırılmadığı gerekçesiyle 26.03.2016 tarihinde ek karar verilmek suretiyle temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir.
Ek kararın tebliği üzerine davalı vekili tarafından 04.04.2016 tarihinde yasal süresi içinde ek karara karşı temyiz isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece 02.03.2016 tarihinde çıkarılan muhtıranın davalı şirket yetkililerine tebliği 7201 sayılı Tebligat Kanunu ve Tebligat Yönetmeliği hükümlerine aykırıdır. Davalı vekili tarafından 04.04.2016 tarihinde eksik temyiz harçları yatırılmış olmakla usule aykırı olduğu anlaşılan 26.03.2016 tarihli ek kararın BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, karar verilerek yapılan temyiz incelemesinde
Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle davacının 13.08.2010-18.06.2014 tarihleri arasında davalı işyerinde traş operatörü olarak çalıştığını, davacının son aylık net ücretinin 1.270,00 TL olmasına rağmen sigorta primlerinin asgari ücret üzerinden Kuruma bildirildiğini, işyerinde yemek ve servis hizmeti bulunduğunu, davacının her gün 08.00-16.00, 16.00-24.00, 24.00-08.00 saatleri arasında çalıştığını, haftada en az iki kez iki vardiya peş peşe yani 16 saat çalıştığını, Pazar günleri ve resmi bayramlarda da hafta içi gibi çalıştığını, davacının iki vardiya peş peşe çalıştığı zamanlardaki mesai alacakları ve Pazar çalışmalarının karşılığının eksik ödendiğini, resmi bayram çalışmalarına ilişkin alacaklarının ise hiç ödenmediğini, iş akdinin davacı tarafından, 18.06.2014 tarihinde, mesai ve hafta tatil alacaklarının eksik ödenmesi, genel tatil alacaklarının hiç ödenmemesi, ayrıca SGK primlerinin gerçek ücret üzerinden değil de asgari ücret üzerinden ödenmesi ve bu nedenle hak kaybına uğraması sebebi ile haklı nedenle feshedildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti alacağı, hafta tatili ücreti alacağı ve resmi bayram çalışma alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde davacının ücrete dair iddiasının gerçek dışı olduğunu, davacının ücretinin imzalı bordroda görünen ve banka kanalı ile ödenen ücret olduğunu, Yargıtay kararları gereği bunun aksinin yazılı delille ispat edilmesi gerektiğini, davacının 16 saat çalışma süresine dair iddiasının da insan anatomisine aykırı olduğunu, davacının bayram tatillerinde ve resmi tatillerde çalışmadığını, diğer günlerde de fazla mesai yaptırılmadığını, fazla mesai alacağı olduğu yönündeki tüm beyanların gerçek dışı olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuş, Mahkemece talebin kabulüne karar verilmiştir.
Davacının başka bir işçinin açtığı davada tanık olarak dinlendiği sırada işyerinde yapılan fazla çalışmaların karşılığının tam olarak ödendiğini beyan etmiştir. Davacı işçi sözü edilen beyanıyla bağlı olup bu noktada işverenin ödemeye dair ispat yükünden söz edilemez.
Davacının ödemeye dair kabul beyanı açıkça fazla çalışmaya ilişkin olduğundan fazla çalışma ücreti isteğinin reddi gerekirken Mahkemece kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.