9. Hukuk Dairesi 2016/13572 E. , 2020/2064 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/13572 E. , 2020/2064 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde müvekkilinin davalı yanında 20.12.2006 tarihinden iş akdinin Haksız olarak davalı yanca feshedildiği 20.02.2012 tarihine kadar kesintisiz olarak çalıştığını, müvekkilinin ücretinin 1.600,00 TL net + 600 € harcırah şeklinde olduğunu, ayda en az 2 sefer yaptığını, feshe rağmen ödeme yapılmaması üzerine bu davanın açılmasının zorunluluğunun doğduğunu iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarına ilişkin davanın kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde öncelikle usule ilişkin olarak dava konusu taleplerin belirlenebilir olması nedeniyle, davanın belirsiz alacak davası olarak açılamayacağını davanın usulden reddi gerektiğini, davacı ile müvekkil arasındaki iş akdinin 19.12.2006 tarihinde başlayıp 20.02.2012 tarihinde sona erdiğini, iş akdinin küçülme ve şoför fazlası nedenleri ile müvekkilce geçerli nedenle feshedildiğini, ancak davacıya fesih sonrası tüm işçilik alacaklarının ödendiğini, davacı aylık ücretlerinin, asgari geçim indirimi alacaklarının ve yapılması halinde hafta tatili, genel tatil ücretlerinin maaş bordrolarına yansıtılarak ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi kullanılmayan yıllık izin ücretlerini talep etmiş, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda 86 gün kullanılmayan yıllık izin ücreti hesabı yapılmıştır.
Davacı işçi işyerinde 5 yıl 2 ay çalışmış olup, çalışma süresine göre yasal yıllık izin hakkı 70 gündür. Bu nedenle kullanılmayan yıllık izin süresinin 86 gün olarak kabulü hatalı olup 20.02.2012 tarihli ibraname başlıklı belgede yazılı olan kullanılmayan yıllık izin süresinin 66 gün olduğunun kabulü ile izin ücreti hesabı yapılarak istekle ilgili hüküm kurulması için kararın bozulması gerekmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.