9. Hukuk Dairesi 2016/12344 E. , 2020/1148 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/12344 E. , 2020/1148 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, 11/04/2008 tarihinden itibaren mağaza sorumlu yardımcısı olarak çalışmaya başladığını, 30/11/2013 tarihinde işçilik alacakları, fazla mesai, yıllık izin ücreti gibi alacakları ödenmediğinden noter aracılığıyla ihtarname göndererek iş akdini feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti alacağını talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zaman aşımı itirazlarının bulunduğunu, davacının iş akdinin devamsızlık nedeniyle feshedildiğini, kıdem tazminatına hak kazanamadığını, çalıştığı sürede tüm yıllık izinlerini kullandığını, kullanmadığı yıllık izni bulunmadığını, fazla çalışma konusunda ispat yükünün davacıda olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı iş akdini işçilik alacaklarının ödenmemesi ve amiri konumundaki bölge sorumlusunun psikolojik baskıları nedeniyle haklı olarak feshettiğini iddia ederek işçilik alacakları ile kıdem tazminatı talebinde bulunmuştur.
Davacı iddialarının ispat için tanık deliline dayanmış, tek davacı tanığının beyanı ispata yeterli olmadığından mahkemece davacının fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacak talepleri reddedilmiş ise de, davacının yıllık izinlerinin kullandırılmadığı, işyerinde psikolojik baskı nedeniyle huzursuz olduğu için iş akdinin feshinde davacının haklı olduğu kabul edilerek kıdem tazminatı ile 8 günlük izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır.
Yukarıda açıklandığı üzere davacının fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacak talepleri ispatlayamadığından reddedilmiş, bu redde yönelik olarak davacı kararı temyiz etmemiştir.
Mahkemenin haklı fesih sebebi kabul ettiği psikolojik baskıya ilişkin olarak, davacı tanığının ifadesindeki '...ayrıca psikolojik baskı yapıldığından dolayı ayrıldı...'şeklinde tamamen soyut, bu konuda hiçbir açıklama içermeyen beyanı dışında bir delil yoktur. Bu nedenle mahkemenin psikolojik baskıya ilişkin gerekçesi yerinde değildir.
Yıllık izinlerin kullandırılmadığı şeklindeki gerekçesine gelince
Öncelikle davacının toplam 70 gün ücretli izin hakkı olup sadece 8 gün izin kullanmadığı belirlenmiştir. Bu husus mahkemenin ve davacının kabulündedir. Bu durum karşısında işverenin davacının yıllık ücretli izinlerini keyfi yada baskı için kullandırmadığını söylemek mümkün değildir. Kaldı ki işverenin yönetim hakkı kapsamında bulunan yıllık izinlerini kullandırmamasının haksız fesih sebebi oluşturması için, talep edilen izni kullandırmamanın keyfi bir uygulama haline gelmesi gerekir. Mahkemenin kıdem tazminatının kabulüne dayanak yapılan yıllık izinlerinin kullandırılmaması gerekçeside yerinde olmayıp, işçinin feshi haklı nedene dayanmadığından kıdem tazminatı talebinin reddi gerekirken yazılı gerekçe ile bu talebin kabulü bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.