10. Hukuk Dairesi 2018/6763 E. , 2018/11129 K.

[İctihat]

10. Hukuk Dairesi 2018/6763 E. , 2018/11129 K.


'İçtihat Metni'

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece uyulan bozma ilamı sonrası davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
Hükmü, taraf vekillerinin temyiz etmeleri üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı Kurum, 24.06.1992 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu yaralanan sigortalıya sürekli iş göremezlik oranına göre bağlanan gelir ve yapılan ödemelerden oluşan kurum zararının 506 sayılı Yasa’nın 26. Maddesi kapsamında rücuan tazminini talep etmiştir.
1-Dava dosyasının incelenmesinde; 24/06/1992 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu %12,20 oranında meslekte kazanma gücü kaybı bulunduğu tespit edilen sigortalıya 22.10.2003 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı, yargılama safhasında, Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulundan 02.06.2010 tarihinde alınan raporda, kazazedenin, ayağının iyileştiği ve maluliyetinin bulunmadığının belirtildiği, 19.04.2018 tarihli Adli Tıp 2. Üst Kurulundan alınan raporda, “sigortalı ...'in 85/8529 sayılı Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri tüzüğü hükümlerine göre iş kazası sonucu meydana gelen arızasının maluliyetine sebep olacak şekilde araz bırakmadığı kurumuzun 21.05.2010 tarihli muayenesinden itibaren ayak bileğinde araz tespit edilmediği sürekli maluliyet tayinine mahal olmadığı ,SSK raporunda mevcut olduğu bildirilen hareket kısıtlılığının 21.05.2010 tarihli muayenemizde iyileşmiş olduğu” şeklinde belirleme yapıldığı anlaşılmıştır.
Sürekli iş göremezlik oranının tespitinde izlenecek yol, 506 sayılı Yasanın 109. (5510 sayılı Yasanın 95.) maddesinde hükme bağlanmıştır. Buna göre, Kurum sağlık tesislerince düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmalı, söz konusu kurul raporlarının Kurumu bağlayacağı, ancak, diğer ilgilileri bağlamayacağı dikkate alınarak, itiraz halinde Adli Tıp Kurumu İhtisas Dairesinden alınacak rapora göre karar verilmeli; Yüksek Sağlık Kurulu Raporu ile, Adli Tıp Kurumu raporu arasında çelişki bulunması halinde ise, Adli Tıp Genel (Üst) Kurulu'ndan alınacak raporla bu çelişki giderilip, varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
Belirtilen açıklamalar ışığında mahkemece öncelikle, Yüksek Sağlık Kurulu’ndan sürekli iş göremezlik oranı hakkında rapor alınmalı, alınacak raporun, mevcut Adli Tıp İkinci Üst Kurulu raporu ile çelişkili olması halinde, Adli Tıp Üst Kurulu’ndan rapor alınmak suretiyle işgöremezlik derecesinin azalma veya iyileşme yoluyla nasıl bir değişikliğe uğradığı ve bu değişiklerin başlangıç tarihinin kesin olarak belirlenmesi gerekmektedir.
2-Sigortalının İş göremezlik derecesinde çelişki yoksa ve arazın ilk defa 21.05.2010 tarihi itibari ile iyileştiği anlaşılıyorsa , bu kabule göre en azından anılan tarihe kadar ödenen fiili ödemelerin hüküm altına alınmaması isabetsiz bulunmuştur.
Mahkemenin, yukarıda belirtilen eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirmeye dayalı olarak, yazılı şekilde hüküm kurması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 25.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.