10. Hukuk Dairesi 2016/17342 E. , 2019/10159 K.

[İctihat]

10. Hukuk Dairesi 2016/17342 E. , 2019/10159 K.


'İçtihat Metni'

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, 26.11.1998 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu gelir, geçici iş göremezlik ödeneği ve tedavi masraflarından oluşan kurum zararının 506 sayılı Kanunun 26. maddesi uyarınca rücuan tahsili istemine ilişkin davada; Mahkemece davalının, sigortalıya %27,2 sürekli işgöremezlik derecesi üzerinden bağlanan gelir ile tedavi masrafları ve geçici iş göremezlik ödeneğinin %50 kusur oranı karşılığından sorumlu olması gerektiğinden bahisle taleple bağlı kalarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut durumda, sigortalının sürekli iş göremezlik derecesinin Yüksek Sağlık Kurulu'nun 16.01.2009 tarihli kararıyla kontrol muayene kaydı bulunmaksızın %27,2 olarak belirlendiği, bu oran üzerinden 23.03.2009 onay tarihli karar ile sigortalıya 20.942,93 TL gelir ile 248,05 TL sosyal yardım zammı bağlandığı, yargılama aşamasında Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu'nun 14.08.2009 tarihli kararıyla 'sigortalının 26.11.1998 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu tamamen iyileştiği, maluliyet tespitine mahal olmadığı, iyileşme sürecinin 4.5 aya kadar uzayabileceği' görüşünün bildirildiği, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi'nin 24.02.2012 tarihli kararıyla ''sigortalının 26.11.1998 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu arızasının kalmadığı, vücudun genel çalışma gücünü kaybetmediği, iyileşme sürecinin 4 aya kadar uzayabileceği'' görüşünün bildirildiği, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu'nun 30.01.2014 tarihli kararıyla da Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulunun raporu ile aynı ifadelere yer verildiği, Mahkemece, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Genel Kurul tarafından düzenlenen raporlar irdelenmeden, Kurum tarafından belirlenen sürekli iş göremezlik oranı ve bağlanan gelir esas alınarak karar verildiği anlaşılmıştır.
Mahkemece, sigortalının sürekli iş göremezlik derecesinin en başından itibaren %10'un altına düşmüş olması karşısında Kurumca ödenen ilk peşin sermaye değeri ile sosyal yardım zammının rücusunun mümkün olmadığının gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 23.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.