11. Hukuk Dairesi 2017/1384 E. , 2018/6860 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2017/1384 E. , 2018/6860 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 09/02/2016 tarih ve 2015/418-2016/109 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, 25/07/2007 günü internet bankacılığı işlemleri ile hesaplarına girilerek ... Şubesindeki ...'ye ait ... nolu hesaba toplamda 7.405,00 TL aktarıldığını, yapılan bu işlemlerde internet bankacılığının kullanıldığını, bu işlemlerin davalı ...'ın internet bankacılığına sızan ve şifreleri kıran kişi veya kişiler tarafından yapıldığını, bu durumun meydana gelmesinde bankanın internet bankacılığında gerekli ve yeterli güvenlik tedbirlerini almamasının rol oynadığını ileri sürerek 7.405,00 TL zararının olay tarihi olan 25/07/2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili ile davacı arasında bireysel internet şubesi taahhütnamesi imzalandığını, sözleşme gereği davacıya kullanıcı kodu, şifre ve onay kodu tanımlandığını ve müşteriye teslim edildiğini, parola, kullanıcı kodu ve şifrenin birbirinden bağımsız olup, bankanın farklı bir birimi tarafından tanımlandığını, bu nedenle bu bilgilerin banka personelince bilinmesinin mümkün olmadığını, banka güvenlik sisteminin bağımsız kuruluşlarca sürekli denetlendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada davacının parola güvenliğini ve bilgisayar güvenliğini sağlayamadığı, dava konusu olayda %70 kusurlu olduğu, davalı bankanın da EFT - Havale işlemlerinde limit belirlemediği, bu nedenle olayda %30 kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 2.221,50 TL’nin 25/7/2007 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 116,81 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 07/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.