11. Hukuk Dairesi 2017/72 E. , 2018/6355 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2017/72 E. , 2018/6355 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... . Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/07/2016 tarih ve 2013/152-2016/183 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... nezdinde 2011/54853 sayılı “...+şekil” ibareli 34. sınıf emtiayı kapsayan marka başvurusunda bulunduğunu, başvurunun diğer davalıya ait 2010/24431 sayılı '...+şekil' ibareli marka mesnet alınarak 556 sayılı KHK'nın 7/1-b uyarınca reddine karar verildiğini, bu ret kararına karşı müvekkilince itiraz edildiğini, bu kez ...'nin 2013-M-24746 sayılı ... kararı ile itirazın reddedildiği, oysa müvekkilinin Türkiye’de ve dünyada “...” ve “...” isimleriyle sigara satmakta olduğunu, “...” markasının topluluk markası olarak müvekkili adına tescil edildiğini ve tanınmış marka olduğunu, müvekkilinin “...” markasını maruf hale getirdiğini ve ilk gerçek hak sahibi olduğunu, bu nedenlerle ... kararının hukuka aykırı olduğunu, davalı şirketin mesnet alınan markayı kötüniyetle tescil ettirdiğini, ileri sürerek davalıya ait 2010/24431 sayılı “...” markasının 34. sınıfa bakımından hükümsüz sayılmasına ve 2013-M-2474 sayılı ... kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesi istemiştir.
Diğer davalı vekili, müvekkilinin “...” ibareli markaların sahibi olduğunu, markaların korunması ile ilgili olarak ülkesellik prensibinin geçerli olduğunu, davacı markasının Türkiye'de de bilinmediği, davacının kötü niyet iddialarını da ispatlayamadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davacının 2011/54863 sayılı “... şekil” ibareli marka başvurusu kelime ve şekil unsurları içerdiği, davalı şirketin ...
kararında redde mesnet alınan 2010/24431 tescil numaralı markasında da davacı başvurusu ile aynı kelime unsurları, yazı karakteri ve renk kombinasyonları bulunduğu, bu durumda taraf markalarının görsel ve işitsel olarak aynı olduğu, ibarenin bir anlamının bulunmadığı, bu nedenle tüketici için iki ibare de aynı şekilde algılanacağı, davacı başvurusunun kapsamının davalı markasında aynen yer aldığı, bu hususlar dikkate alındığında davacıya ait marka başvurusu ile davalı markası arasında 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi anlamında aynılık ve iltibas tehlikesi olduğu, kurum kararının aynı KHK'nın 32. maddesine de uygun olduğu, bu nedenlerle kurum kararının yerinde olduğu, davacı markalarının 556 sayılı KHK m.7/1-i anlamında tanınmış olduğunu ispata elverişli delil bulunmadığı, 8-3 bakımından davacının Türkiye'de kullanımı bulunmadığı, bu nedenlerle de davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğü koşullarının oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 16/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.