11. Hukuk Dairesi 2019/1152 E. , 2019/4773 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2019/1152 E. , 2019/4773 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 6. Tüketici Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 15/11/2018 tarih ve 2016/917-2018/969 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı Bankada müdür olarak çalışan ...'in müvekkiline 'Opsiyon (nakavt) adı verilen bir özel bankacılık türev işleminden bahsettiğini, işlemde hiç bir riskin bulunmadığını, kârlılık yüzdesinin fazla olduğunu, müvekkilinin asla zarara uğramayacağını, ana paranın korunacağını söylediğini, müvekkilini tamamen yanlış yönlendirdiğini, risk bildirimini, gerekli uyarıları yapmadan müvekkilini bu işleme dahil olmaya mecbur bıraktığını, müvekkilinin de tamamen güvene dayalı olarak tek sayfalık ve üzerinde hiç bir risk bildirimi olmayan 30.05.2013 tarihli formu imzaladığını, baştaki prosedürel eksikliğin sonradan banka müdürü tarafından verilen yazılı evrakla giderilmeye çalışıldığını, bu gelişmelerden sonra müvekkilinin 320.502,11 TL tutarındaki parasına banka tarafından el koyulduğunu, bu tutumun Tüketici Kanununda yer verilen sözleşme öncesi bilgilendirme yükümü ilkesine aykırılık taşıdığını, sırf mevduat toplama adına müvekkilinin aldatıldığını, ayrıca duyumlarına göre davalının bu türev/opsiyon işlemleri esnasında SPK tarafından henüz yetki belgesi de almadığını ileri sürerek 320.502,11 TL'nin reeskont faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusunun ticari nitelikte olması nedeniyle dosyanın asliye ticaret mahkemesine gönderilmesi gerektiğini, işlemlerin davacının bilgisi ve kabulü ile gerçekleştirildiğini, yapılan işlemlerde müvekkili bankanın herhangi bir kusurunun bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda iddia, savunma, toplanan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davanın opsiyonlu döviz mevduatı ve opsiyon işlemleri çerçeve sözleşmesi, özel bankacılık hizmet ve genel kredi sözleşmelerinden kaynaklandığı, taraflar arasında düzenlenen sözleşmelerde davacının tüketici konumunun bulunmadığı, davacının amacının parasını değerlendirmek suretiyle ticari olduğu, taraflar arasında TTK'dan kaynaklanan uyuşmazlıkların TTK'nın 4. ve 5. maddeleri gereğince ticaret mahkemesinde görülüp çözümlenmesi gerektiği gerekçesiyle davanın görevsizlik nedeniyle usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 6502 sayılı Yasa'nın 73/2. maddesi gereğince tüketici mahkemelerinde tüketici tarafından açılan davalar harçtan muaf olduğundan davacıdan alınan temyiz başvuru harcı ile temyiz ilam harcının temyiz eden davacıya iadesine, 24/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.