11. Hukuk Dairesi 2020/355 E. , 2020/4268 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2020/355 E. , 2020/4268 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul(Kapatılan) 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 21.03.2017 tarih ve 2015/157 E. - 2017/49 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi’nce verilen 10.12.2019 tarih ve 2017/3487 E. - 2019/2707 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece verilen karar davacı vekilince temyiz edilmiş ise de, yapılan ilk incelemesinde davacı tarafça 5.000,00 TL. maddi ve 5.000,00 TL manevi tazminatın faiziyle tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, işbu karara karşı davacı vekilince istinaf yoluna başvurulmuş ve Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
HMK'nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000.00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz.
Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi olan 10.12.2019 itibariyle 58.800,00 TL'dir.
Somut uyuşmazlıkta, her ne kadar davacı fazlaya dair istem hakkını saklı tutmuş ise de dosya kapsamından fazlaya dair isteyebileceği bir miktar da tespit edilmediğinden mahkemece hükmedilen kısım miktar itibariyle kesin olup, temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır.
HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun’un 346. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20.10.2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Davacı; tasarım hakkına tecavüz nedeniyle oluşan zarar olarak davalının elde ettiği kazançtan fazlaya ilişkin hakkı saklı kalmak kaydıyla şimdilik 5.000.- TL maddi, 5.000.-TL manevi tazminat istemiş, yerel mahkemenin davanın reddine ilişkin kararı Bölge Adliye Mahkemesinde istinaf edilmiş ve istinaf istemi de esastan reddedilerek temyiz yolunun açık olduğu belirtilmiştir.
Dava dilekçesinde davanın belirsiz alacak olduğu, fazla hakkın saklı tutulduğu açıklanmıştır. Belirsiz alacak davası talebi hakkında yerel mahkemece ve istinaf mahkemesi tarafından herhangi bir değerlendirme yapılmamış, yargılama aşamasında da zararın 554 sayılı KHK'nın 52/2.c. maddesine göre belirlenmesi istenmiş ancak bilirkişi raporunda da bir miktar zikredilmemiştir.
Bu durumda Bölge Adliye Mahkemesi'nin esastan red kararı belirli bir miktar gözetilerek verilmiş bir karar olmadığına ve yargılama boyunca da müddeabih tutarı açıkça saptanmadığına göre davacının temyiz isteminin esastan incelenmesi gerekirken, olaya uygulanması mümkün olmayan HMK'nın 362/1.a maddesine göre temyiz isteminin miktar yönünden reddedilmesine ilişkin çoğunluk görüşüne katılmıyorum.