11. Hukuk Dairesi 2020/417 E. , 2020/4215 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2020/417 E. , 2020/4215 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 2. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 28/05/2019 tarih ve 2018/229-2019/631 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 32.970 TL'nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun'un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının Antalya'dan satın aldığı 12.636 TL bedelli tekstil ürünlerini İstanbul'a göndermek için 3 çuval olarak aynı gün 14.03.2012 tarih 23962 nolu ambar tesellüm fişi ile davalıya teslim ettiğini, ancak davalının İstanbul'a taşınmak üzere teslim aldığı ürünleri davacıya teslim etmediği gibi bedelini de ödemediğini, 22.05.2012'de keşide edilen ihtarnameye cevaben davalının ambar teslim fişinde muhteviyat belirtilmediğini gerekçe göstererek davacıya çuval başına 500 TL olmak üzere toplamda ancak 1.500 TL ödenebileceğini bildirdiğini, davalının taşınmak üzere kendisine teslim edilen mal için düzenlediği belgede muhteviyatı göstermemekle benzer ihtilaflarda kendisini mesuliyetten kurtarma gayesi gütmüş olabileceğini iddia ederek davalının teslim etmediği ürünler yüzünden müvekkilinin uğradığı 12.636 TL tutarındaki zararının, konu ile ilgili ihtarnamede tanınan ödeme süresinin dolduğu 09.06.2012 tarihinden itibaren işletilecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davada söz konusu faturanın çuvalların içindeki ürünlere ait olup olmadığının belli olmadığını, davacının bu hususu kanıtlamadan davalıdan fatura bedeli üzerinden tazminat talep edemeyeceğini, taşıyıcının sınırlı sorumluluğunun ise davacının talebine göre değil TTK hükümlerine göre belirlenebileceğini savunarak öncelikle davanın reddine karar verilmesini, kabulü halinde ise müvekkilinin sınırlı mesuliyetinin 6102 sayılı TTK md. 882 hükmüne göre belirlenmesini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; alınan bilirkişi raporunun hüküm kurmaya ve denetime elverişli olduğu, yapılan tespitler ve hesaplamalar neticesinde taşınan emtia bedelinin 2012 yılındaki rayiç fiyatlara göre fatura bedeli olan 12.636,00 TL ile uyumlu olduğu, diğer hususların bozma konusu yapılmayarak kesinleştiği, dosya kapsamından tarafların iddia ve savunmaları doğrultusunda açıklandığı üzere Yasa ve Yargıtay İçtihatları gereğince ayrıntılı, detaylı inceleme yapıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, sabit olan 12.636,00 TL’nin 15.06.2012 tarihinden itibaren artan azalan oranlarda uygulanacak yasal faizi ile birlikte, davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 647,37 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, davacıdan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 19.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.