13. Hukuk Dairesi 2016/22704 E. , 2018/9461 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2016/22704 E. , 2018/9461 K.


'İçtihat Metni'


1-..., 2-..., 3-..., 4-..., 5-..., 6-..., 7-..., 8-..., 9-... vekilleri avukat ... ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 3. Tüketici Mahkemesinden verilen 30/12/2015 gün ve 2014/1614-2015/4482 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacılar, Kat malikleri olarak ortak alanlardaki ayıplı ve eksik imalattan kaynaklı alacaklarının tahsili istemi ile eldeki davayı açmışlardır.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, her bir davacı için arsa payları oranında davanın kabulü ile, 10.415,68 liranın davalıdan alınarak, 1.133,12 liranın davacı ...'a, 1.133,12 liranın davacı ...'e, 1.133,12 liranın davacı ...'a, 1.187,51 liranın davacı ...'a, 1.133,12 liranın davacı ...' a, 1.187,51 liranın davacı ...'a, 1.133,12 liranın davacı ...'a, 1.187,51 liranın davacı ...'e, 1.187,51 liranın davacı ...'na verilmesine, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK'nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2080,00 TL'ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından her bir davacı için ayrı ayrı temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2080,00 TL'yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 17/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.