13. Hukuk Dairesi 2016/23551 E. , 2018/2251 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2016/23551 E. , 2018/2251 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.


KARAR

Davacı, davalılardan ...’ın yöneticisi, diğer davalı şirketin ise sahibi olduğu restoranın üst katında 26.10.2011 tarihinde yemek yedikten sonra lavaboya gitmek için binanın alt katına inerken zeminin yeni paspaslanması sebebiyle kayarak yüz üstü düşüp yaralandığını, düşme nedeniyle üst ön sağ ve sol 1. kesici diş medial alt kısımlarında kırık, alt dudak sağ kısımda 1 cm. lik laserasyon tespit edildiğini, meydana gelen yaralanma sebebiyle üniversite sınavlarına hazırlanmak için kayıt yaptırdığı dershaneye uzun süre gidemeyerek derslerinden geri kaldığını, gidemediği sürelerin taksitlerini dershaneye ödemek zorunda kaldığını, uzun süren ve acılı geçen tedavi ve cerrahi operasyonlar sebebiyle mağdur olduğunu, dişlerindeki protezler ve dudağındaki sabit yara izi sebebiyle elem ve ızdırap çektiğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalarak 500,00TL maddi ve 50.000,00TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiş, 14.12.2015 tarihli dilekçe ile maddi tazminata ilişkin talebini 896,27TL'ye yükseltmiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece, maddi tazminat yönünden davanın kabulüne, manevi tazminat yönünden ise davanın kısmen kabulüne, 15.000,00TL manevi tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava, davacının yemek yediği davalı şirkete ait restoranda düşmesi nedeniyle meydana gelen yaralanma sonucu oluşan zararın tahsili istemine ilişkindir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunan 4822 sayılı yasa ile değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun “Amaç” başlıklı 1. maddesinde yasanın amacı açıklandıktan sonra “Kapsam” başlıklı 2. maddesinde “Bu kanun, birinci maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar” hükmüne yer verilmiştir. Yasanın 3. maddesinde mal; alışverişe konu olan taşınır eşyayı, konut ve tatil amaçlı taşınmaz malları ve elektronik ortamda kullanılmak üzere hazırlanan yazılım, ses, görüntü ve benzeri gayri maddi malları, hizmet; bir ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü faaliyeti ifade eder. Satıcı; kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri kapsar. Tüketici ise bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi ifade eder şeklinde tanımlanmıştır. Bir hukuki işlemin 4077 sayılı yasa kapsamında kaldığının kabul edilmesi için yasanın amacı içerisinde yukarıda tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukuki işlemin olması gerekir. Somut uyuşmazlıkta davalılar tarafından sunulan yemek hizmeti sırasında davacıda meydana gelen sağlık sorunu nedeniyle uğranılan zarar ile ilgili olarak taraflar arasındaki ilişkinin 4077 sayılı yasa kapsamında kaldığı anlaşılmaktadır.
4077 sayılı Yasanın 23.maddesinde bu kanunun uygulanması ile ilgili her türlü ihtilafa tüketici mahkemelerinde bakılacağı öngörülmüştür. Taraflar arasındaki uyuşmazlık Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun kapsamında kaldığına göre davaya bakmaya Tüketici Mahkemesi görevlidir. Görevle ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup taraflar ileri sürmese dahi yargılamanın her aşamasında resen gözetilir. Görevle ilgili hususlarda kazanılmış hak da söz konusu olmaz. Bu durumda mahkemece, uyuşmazlığın çözümünde tüketici mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken, işin esası incelenerek yazılı şekilde hüküm tesis edilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
2-Bozma nedenine göre davalıların temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davalıların temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 21/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.