11. Hukuk Dairesi 2016/5808 E. , 2018/113 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2016/5808 E. , 2018/113 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21/01/2016 tarih ve 2015/369-2016/73 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı bankanın müvekkili adına gönderdiği ihtarname ile, asıl borçlu olan dava dışı ... Ev Aletleri ve Tic. Ltd. Şti.'nin bankadan kullandığı kredilere ilişkin taahhüt ve sözleşmelerde davacının da müşterek borçlu ve müteselsil kefil olarak imzası olduğundan bahisle 7 gün içinde bankaya 10.000,00 TL ödemesi gerektiğini, aksi halde kanuni işlem başlatılacağını ihtar ettiğini, müvekkilinin karşı ihtarname göndermek için masraflar yaptığını, manevi olarak yıprandığını ileri sürerek maddi ve manevi tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkili bankanın sehven ihtarname gönderildiğini, davacının karşı ihtarından sonra kendisine herhangi bir borcunun olmadığının bildirildiğini, davacıya gönderilen ihtarnamede borç miktarının 5,04 TL olduğu bildirilmiş olduğunu, davacının bu meblağ karşısındaki maddi ve manevi tazminat istemlerinin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davalının davacıya ihtarname çekmekte haksız olduğunun sabit olduğu, davacının karşı ihtarname düzenlettirmek için masraflar yaptığı, haksız haciz tehdidi altında bırakılarak manen sıkıntıya düştüğü gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 374,51 TL maddi, 500,00 TL manevi tazminatın ödenmesine, fazlaya ilişkin istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1. HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 21.01.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL'dir. Mahkemece, 374,51TL maddi ve 500,00TL manevi olmak üzere toplam 874,51 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece ödenmesine karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2. Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
3. Dava, maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin olup, vekalet ücreti takdir edilirken AAÜT’nin 10. maddesinin 2. fıkrasına göre “Davanın kısmen reddi durumunda, karşı taraf vekili yararına Tarifenin üçüncü kısmına göre hükmedilecek ücret, davacı vekili lehine belirlenen ücreti geçemez.” hükmünün dikkate alınması gerekir. Bu durumda, maddi tazminat talebinin kabulü ile manevi tazminat talebinin kısmen kabul kısmen reddine ilişkin hüküm kurulmuş olması dikkate alınarak davacı lehine hükmedilen 500,00 TL vekalet ücretini geçecek şekilde vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmişse de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün 4. fıkrasında yer alan “1.800,00 TL” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “500,00 TL” yazılmak suretiyle hükmün düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 09/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.