11. Hukuk Dairesi 2018/4402 E. , 2019/8114 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2018/4402 E. , 2019/8114 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12/07/2017 tarih ve 2016/298 E- 2017/302 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 31/05/2018 tarih ve 2017/1711 E- 2018/652 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2015/10470 sayılı 'BİLGİ SOSYAL KULUÇKA MERKEZİ' ibaresinin tescili için TPMK'ya yaptığı başvuruya, davalı şirketin 'ÖZEL BİLGİ LİSESİ 1983' ibareli, 41.sınıf hizmetleri içeren 1998/16618; 'BİLGİ' ibareli, 41. sınıf hizmetleri içeren 2007/54287; 'BİLGİ+ŞEKİL' ibare ve biçimli, 41. sınıf hizmetleri içeren 2009/51335 sayılı markalarına dayanarak başvurunun reddi istemiyle itirazda bulunduğunu, itiraz üzerine 41. sınıfta yer alan 'eğitim ve öğretim hizmetleri' yönünden başvurunun reddedildiğini, alınan kararın hukuka aykırı olduğunu, zira müvekkilinin ... unvanından dolayı 'BİLGİ' tanıtım işaretini kullanma hakkının bulunduğunu, üniversitenin tanınmış bir marka olduğunu, müvekkilinin anılan işareti fiilen kullandığını, bu haliyle görsel, sescil ve anlamsal olarak bıraktıkları umumi intiba olarak başvuru konusu işaret ile davalının itiraza mesnet markasının iltibasa neden olacak derecede benzer olmadığını ileri sürerek YİDK'in 2016/M-5266 sayılı kararının iptaline ve başvurunun tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, başvuru konusu ibare ile redde mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket, davaya cevap vermemiştir.
İlk derece mahkemesince dosya kapsamına göre; redde mesnet alınan davalıya ait markaların 'ÖZEL BİLGİ LİSESİ 1983', 'BİLGİ' ve 'BİLGİ+ŞEKİL' ibareli oldukları, bu markaların asıl ve ayırt edici unsurunun 'BİLGİ' ibaresinden oluştuğu, davacının başvurusunun da 'BİLGİ SOSYAL KULUÇKA MERKEZİ' ibareli olduğu, işarette asıl ve ayırt edici unsurun BİLGİ ibaresi olduğu, redde mesnet markalar ile başvuru konusu işaretin asıl ve ayırt edici unsurları olan 'BİLGİ' ibareleri bakımından aynı veya benzer anlamsal, sescil ve görsel etkiyi bıraktıkları, bütünsel olarak bıraktıkları izlenimin bu marka ve işaretlerin birbirleriyle ilintili oldukları yönünde kanaat oluşturduğu, tanımlayıcı olan unsurların yeterince ayırt edici olmadığı, redde mesnet alınan markaların 41. sınıftaki eğitim ve öğretim hizmetlerini içerdiği, başvurunun da eğitim ve öğretim hizmetleri için reddedildiği, başvuru konusu işaretin kullanılıyor olmasının başvurunun nispi ret nedeninden etkilenmeksizin tesciline olanak sağlamayacağı, davalı Kurum kararının başvuru kapsamında olup da reddedilen mal ve hizmetler bakımından hukuka uygun bulunduğu, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 09.03.2016 gün ve E.2005/295, K.2006/2466 sayılı kararının davacının sadece BİLGİ ibaresinin kullanmasının değil, bütün olarak BİLGİ ÜNİVERSİTESİ adını kullanmasının, davalı muterizin marka tescilinden doğan haklarına tecavüz oluşturmadığına ilişkin bulunduğu ve bu davaya dayanak alınamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; 'BİLGİ SOSYAL KULUÇKA MERKEZİ' ibareli dava konusu başvuru ile redde mesnet 'BİLGİ' asıl unsurlu markalar arasında, başvuru kapsamından çıkarılan 41. sınıf hizmetler yönünden 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu bu sebeple mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, ancak, 2547 sayılı Kanun'un 3708 sayılı Kanun'la değişik 56/b maddesi ve aynı Kanun'un Ek 7. maddesi uyarınca davacı üniversitenin karar ve ilam harcından muaf bulunduğu, mahkemece davacı üniversite aleyhine harca hükmedilmesinin isabetli olmadığı, bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun, ilk derece mahkemesince davacı aleyhine harca hükmedilmesi yönünden kabulü ile ilk derece mahmesi kararının kaldırılmasına, davanın reddine,davacı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, peşin alınan harcın davacıya iadesine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz eden davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, 11/12/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.