11. Hukuk Dairesi 2019/1293 E. , 2019/8001 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2019/1293 E. , 2019/8001 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 24. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 31.01.2019 tarih ve 2015/398-2019/52 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkilinden para tahsil edip, iade etmemesi nedeniyle Almanya Düsseldorf Eyalet Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi'nde davalı aleyhine dava açıldığını, mahkemece verilen 23.04.2010 tarih ve 10 O 387/10 sayılı kararda, o davadaki davalıların davacıya müteselsil borçlu olarak 31.495,58 Euro ana parayı 02.02.2010 tarihinden itibaren baz faize ek %5 faiziyle birlikte ödemelerine karar verildiğini ve kararın 01.09.2011 tarihinde kesinleştiğini ileri sürerek, yabancı mahkeme ilamının tanıması ve tenfizine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, tenfizi istenen mahkeme kararında iki davalı olduğunu, bu haliyle taraf teşkilinin sağlanmadığını, müvekkilinin davacıya ilamda belirtilen borcunun bulunmadığını ve MÖHUK 54/ç bendi uyarınca kararın verildiği mahkemede temsil edilmediğini, gıyabında karar verildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre, davacının Almanya Düsseldorf Eyalet Mahkemesinin kesinleşmiş kararının yeminli tercüman yoluyla tercüme ettirip kararı mahkemeye sunduğu, sunulan kararın incelenmesi için alınan bilirkişi raporunda da belirtildiği üzere kararın kesinleştiği ve tenfizi için gerekli şartların oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne Almanya Düsseldorf Eyalet Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi'nin 23/04/2010 tarih ve 10 O 387/10 sayılı 01.09.2011 tarihinde kesinleşen kararının tanınması ve tenfizine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve temyiz edenin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü sebeplere göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı davalıdan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 09/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.