11. Hukuk Dairesi 2020/234 E. , 2020/3955 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2020/234 E. , 2020/3955 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 20/09/2018 tarih ve 2018/396 E- 2018/900 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi'nce verilen 28/11/2019 tarih ve 2019/2074 E- 2019/1507 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı şirketin %35,79 oranında paydaşı olduğunu, davalı şirketin 05.02.2018 tarihli olağan genel kurul toplantısında ''2017 yılı Yönetim Kurulu faaliyet raporunun okunması, müzakeresi ve onaylanmasına'' ilişkin 2 nolu karar, ''2017 yılı bilanço, kar-zarar hesaplarının müzakeresi ve onaylanması ve karın dağıtılmasına'' ilişkin 3 nolu karar, ''2017 yılı faaliyetlerinden dolayı yönetim kurulu üyelerinin ayrı ayrı ibra edilmesine'' ilişkin 4 nolu karar ile ''görev süresi sona ermiş olan yönetim kurulu üyelerinin seçilmesi herhangi bir ücret veya huzur hakkı ödenmemesine'' ilişkin 5 nolu karar ve ''Yönetim kurulu üyelerine TTK. 395. maddesi ve 396. maddesi uyarınca izin verilmesine dair'' 6 nolu kararın yasaya, ana sözleşmeye ve dürüstlük kuralına aykırı olduğunu ileri sürerek 05.02.2018 tarihli olağan genel kurul toplantısı 2,3,4,5 ve 6 numaralı kararların iptallerine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın kötüniyetli olarak açıldığını, dava şartlarının gerçekleşmediğini, davacı temsilcisinin genel kurulda alınan sadece 2 ve 3 nolu kararlarla ilgili söz aldığını, açıklamalarını yazılı olarak sunduğunu ve daha sonra karar alınmasına rağmen karardan sonra herhangi bir muhalefette bulunmadığını, bunun dışında 4, 5 ve 6 nolu karara karşı muhalefet şerhinin olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, oylama öncesi yapılan görüşme sırasında sonradan alınacak karara esas olması muhtemel bir öneriye karşı olunduğunun belirtilmesinin TTK. 447. maddesi anlamında karara muhalif olunduğu anlamına gelmeyeceği, muhalefetin kararın alınmasından sonra yazdırılması gerektiği, somut olayda bu koşulun yerine gelmediği gerekçesiyle davanın dava şartı yokluğundan usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, YK üyelerinin ibra ve izin oylamasında oy kullanmadıkları ve alınan kararlarda yeterli nisabın bulunduğu, yapılan oylamadan sonra muhalefet şerhi veya muhalefet şerhi anlamına gelebilecek bir beyanda bulunulmadığı, yazılı olarak da bildirilmediği, usulüne uygun bir muhalefet şerhi bulunmadığından alınan kararlar yönünden dava şartının mevcut olmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353(1)b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/10/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.