21. Hukuk Dairesi 2019/2624 E. , 2020/138 K.

[İctihat]

21. Hukuk Dairesi 2019/2624 E. , 2020/138 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ : Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi


TÜRK MİLLETİ ADINA

Davacılar, murisinin işkazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

KARAR

1-Davacı çocuklar hakkındaki maddi ve manevi tazminatlara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/2. maddesinde; ''Birinci fıkranın (a) bendindeki kararlarda alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kırk bin Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırk bin Türk Lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir.'' denilmektedir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi 20/07/2016-01/12/2016 tarihleri arasındaki ilamlar için 25000 TL, 02/12/2016-31/12/2016 tarihleri arasında 40000 TL, 01/01/2017-31/12/2017 tarihleri arasında 41530 TL, 01/01/2018 tarihinden sonra 47530 TL ve 01/01/2019 tarihinden itibaren 58800 TL' dir.
Dava ve ıslah dilekçesi değerlendirildiğinde; Mahkemece davacı eşe 106.885,00 TL maddi tazminat ile 85.000,00 TL manevi tazminatın; davacı çocuk ...’e 2.149,75 TL maddi tazminat ile 70.000,00 TL manevi tazminatın; davacı çocuk ....’a ise 9.367,31 TL maddi tazminat ile 70.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 25/11/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile ayrı ayrı davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerin ise reddine hükmedildiği; davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 3.Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulü ile davacı eşe 106.885,00 TL maddi tazminat ile 85.000,00 TL manevi tazminatın; davacı çocuk ...e 2.149,75 TL maddi tazminat ile 50.000,00 TL manevi tazminatın; davacı çocuk ...’a ise 9.367,31 TL maddi tazminat ile 50.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 25/11/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile ayrı ayrı davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerin ise reddine yönelik yeniden hüküm tesis edildiği; bu kararın davalı vekilince temyize getirildiği dikkate alındığında, Davacı çocuklar hakkında hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının her bir davacı yönünden ayrı ayrı, karar tarihi itibariyle 58800 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a ve 2, 366 ve 352. maddeleri uyarınca REDDİNE,
2-Davacı eş hakkındaki maddi ve manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine
16/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.