22. Hukuk Dairesi 2016/23240 E. , 2019/20734 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/23240 E. , 2019/20734 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı Belediyeye ait işyerinde, diğer davalılar bünyesinde temizlik işçisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafça emekliliğe hak kazanması sebebiyle feshedildiğini, ancak işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ve fazla mesai ile hafta tatili ücret alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili, davanın husumet yokluğu sebebiyle reddi gerektiğini savunmuştur.
Davalı şirketler vekilleri ayrı ayrı verdikleri cevap dilekçeleri ile , davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda hafta tatili ücret talebinin reddi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı ... ve davalı ... Destek Hiz. Ltd. Şti.’nin tüm diğer davalı şirketlerin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında son alt işveren olmayan işverenlerin kıdem tazminatından sorumluluğunun kapsamı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşyeri devrinin esasları ve sonuçları 4857 sayılı İş Kanununun 6 ncı maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlar açısından, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu oldukları aynı yasanın üçüncü fıkrasında belirtilmiş, devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır.Değinilen Yasanın 120 nci maddesi hükmüne göre, 1475 sayılı Yasanın 14 üncü maddesi halen yürürlükte olduğundan, işyeri devirlerinde kıdem tazminatına hak kazanma ve hesap yöntemi bakımından belirtilen madde hükmü uygulanmalıdır. Anılan maddeye göre, işyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde, işçinin kıdemi işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanmalıdır. Bununla birlikte, işyerini devreden işverenlerin bu sorumlulukları, işçiyi çalıştırdıkları sürelerle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesiyle sınırlıdır.İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. 1475 sayılı Yasanın 14 üncü maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6 ncı maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir.Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanunun 6 ncı maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır.
Yargıtay ilke kararlarında işçilik alacaklarından işverenlerin sorumlulukları yukarda belirtildiği üzere kabul edilmektedir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı ... Belediyede değişik alt işverenlerin işçisi olarak 22.12.2005 - 30.04.2014 tarihleri arasında çalışmış olup bu süre içerisinde 01.01.2008 – 31.12.2013 tarihleri arası ... -... İnş. Oto. Gıda Eğitim Sağlık Otomasyon San. ve Tic. Ltd. Şti. işçisi, 01.01.2014 – 31.03.2014 tarihleri arası ise ... İnş. Geri Dönüşüm Oto. Gıda Elektronik Teks. Mob. Akaryakıt Turz. San. ve Tic. Ltd. Şti. işçisi olarak çalışmıştır. Adı geçen şirketler son alt işveren olmadıklarından kıdem tazminatından sorumlulukları kendi dönem ve ücretleri ile sınırlı olarak belirlenmesi gerekirken işçiyi çalıştırdıkları dönemin dışına çıkılarak ... İnş. Oto. Gıda Eğitim Sağlık Otomasyon San. ve Tic. Ltd. Şti.‘nin 22.12.2005 – 31.12.2013 tarihleri arası dönemden, ... İnş. Geri Dönüşüm Oto. Gıda Elektronik Teks. Mob. Akaryakıt Turz. San. Ve Tic. Ltd. Şti.’nin de 22.12.2005 – 31.03.2014 tarihleri arası dönemden sorumlu tutulmaları doğru bulunmamıştır. Belirtilen sorumluluk şekline göre davalı ... İnş. Geri Dönüşüm Oto. Gıda Elektronik Teks. Mob. Akaryakıt Turz. San. ve Tic. Ltd. Şti. ‘nin davacıyı çalıştırdığı dönem 1 yılı aşmadığından kıdem tazminatından sorumlu tutulmamalı, davalı ... İnş. Oto. Gıda Eğitim Sağlık Otomasyon San. ve Tic. Ltd. Şti.‘nin de kıdem tazminatından sorumlu olduğu miktar 01.01.2008 – 31.12.2013 tarihleri arasında ve bu dönemdeki ücrete göre tespit edilerek şirketin sadece bu miktar ile sınırlı olarak diğer davalılar ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu kabul edilmelidir. Mahkeme bu hususlar gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 11.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.