9. Hukuk Dairesi 2018/7177 E. , 2018/16257 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2018/7177 E. , 2018/16257 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI


A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının, davalı işyerinde çoğunlukla şoför olarak, bir dönem ise yıkama yağlama bölümünde emekli olana kadar çalıştığını, haftada bir gün izinli olmak kaydıyla sabah 05.30-06.00 ile akşam 09.00-09.30 saatleri arasında çalıştığını ileri sürerek fazla mesai ücreti alacağını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının fazla mesai alacağı bulunmadığını, şoförlerin 8 saat çalıştığını, maaş bordroları ve puantaj cetvellerinin celp edildiğinde davacının ne kadar mesai yaptığının anlaşılacağını, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, Mahkemenin 2011/97 Esas sayılı kararı ile davanın kabulüne karar verildiği, bu kararın Yargıtay 7. Hukuk Dairesi'nin 2013/20718 Esas sayılı kararı ile 'davacının çalıştığı döneme ait davalı şoförlerinin işe başlama ve bırakma saatlerini gösterir çalışma çizelgesi ve bu dönemde davalı bünyesinde kaç şoförün çalıştığını bildirir kayıtların ve işyeri şahsi sicil dosyası davalı belediyeden, davacının maaşının yatırıldığı banka kayıtları ilgili bankadan getirtilmeli, davacının hangi dönemde şoför olarak hangi dönemde yıkama yağlama bölümüne çalıştığı tereddüte yer vermeyecek şekilde belirlenmeli, tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle davacının yaz ve kış dönemine ait fazla çalışma ücretinin hesaplanması ve sonucuna göre karar verilmesi' gerekçesi ile bozulduğu, bozma kapsamına göre gerekli belgeler temin edilerek dosya alacak hesabının yapılması için bilirkişiye tevdii edildiği, alınan bilirkişi raporunun usul ve yasaya uygun olup karar vermeye yeterli olduğu anlaşıldığından davanın kabulüne karar verildiği, anılan kararın, Yargıtay 7. Hukuk Dairesi'nin 2016/1071 Esas sayılı kararı ile “davacının 15.06.2006 tarihinden sonra daire şoförü olarak çalıştığı dönemde fazla mesai yaptığına ilişkin dosyada delil bulunmadığı, mahkemece yapılacak işin davacının 15.06.2004-15.06.2006 tarihleri arasındaki Maçka-... arasında yapmış olduğu otobüs şoförlüğü işi ile ilgili olarak Yargıtay 7. Hukuk Dairesi’nden çalışma saatleri ile ilgili bozma konusu yapılmayan 06.03.2014 tarih 2013/20612 E. 2014/5505 K. sayılı emsal dosyanın da dikkate alınarak çıkacak sonuca göre karar verilmesi gerektiği”gerekçesi ile bozulduğu, Mahkemenin Yargıtay 7. Hukuk Dairesi'nin 2016/1071 Esas sayılı ilamına uyulmasına karar verdiği, bozma kapsamına göre emsal dosya olduğu belirtilen 2014/260 Esas sayılı dosyanın dosya içerisine alındığı, bilirkişi ek raporunun bozma ilamı doğrultusunda hazırlandığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1-Dava tarihinin 20/04/2011 olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında 14/10/2016 olarak belirtilmesi mahallinde düzeltilebilir maddi hata olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
2-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Somut uyuşmazlıkta, ikinci bozma sonrasında verilen eldeki hükme esas bilirkişi raporunda fazla mesai ücreti hesaplaması 15/06/2004-15/06/2006 tarihleri arası dönem için yapılmıştır. Oysa ki ikinci bozmaya konu kararda esas alınan fazla mesai ücreti 1991 tarihinden itibaren hesaplanmış ve Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 2016/1071 Esas sayılı bozma ilamında bu husus bozma nedeni sayılmamıştır. Bu nedenle, uyulmakla davacı lehine usuli müktesep hak oluşturan 2016/1071 Esas sayılı bozma ilamına göre fazla mesai ücreti hesaplamasının 2016/1071 Esas sayılı bozma ilamına konu hükme dayanak bilirkişi raporunda esas alınan 1991 yılındaki tarih olarak kabul edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
İlk derece Mahkemesinin 2014/249 Esas sayılı kararına dayanak bilirkişi raporunda, 1991 yılından itibaren yukarda belirtilen şekilde başlamak sureti ile 15/06/2004 tarihine dek olan süre için yapılan fazla mesai ücreti hesaplamasında 2016/1071 Esas sayılı bozma ilamına konu edilmemiş hesaplama unsurları usuli müktesep hak oluşturarak kesinleşmiş bulunduğundan, şimdi yapılacak hesaplamada, hesaplama unsurlarından bu şekilde kesinleşmiş bulunanlar aynen esas alınmalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiye iadesine, 20/09/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.