9. Hukuk Dairesi 2016/4991 E. , 2018/11 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/4991 E. , 2018/11 K.


'İçtihat Metni'

....

DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı ile ücret alacağı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hüküm süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi, davalı avukatınca duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 09/01/2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına kimse gelmedi. Karşı taraf adına Asil ... geldi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin sigorta acentası olan davalı şirkette sigortacı olarak 01/03/1997 tarihinden 27/08/2012 tarihine kadar aralıksız çalıştığını, en son aylık ücretinin net 1.450,00 TL. olduğunu, ücretlerinin elden ödendiğini, Ağustos 2012 ayı ücretinin ödenmediğini, yasal olarak emekliliğe hak kazandığını, kurumdan aldığı belgeyi davalı işverene verdiğini ve haklarının ödenmediğini ileri sürerek; kıdem tazminatı ile ücret, fazla mesai, genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Vekilinin Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının iddialarının doğru olmadığını, taleplerinin haksız olduğunu, davacının bir kısım müşterilerden tahsil ettiği tutarların ve telefon kullanma ücretinin davacının alacaklarından takas-mahsup edilmesini istemiş ve davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar süresinde taraflarca temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davacı, fazla mesai yaptığını ve genel tatillerde çalıştığını; ancak ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, alacak taleplerinde bulunmuştur.


Mahkemece, davacının bu iddialarını ispatlayamadığı gerekçesi ile fazla mesai ve genel tatil ücreti taleplerinin reddine hükmedilmiştir.
Fazla çalışma yaptığını ve genel tatillerde çalıştığını iddia eden işçi bu iddialarını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının ödendiği varsayılır.
İspat konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler ve işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu'nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanunu'nun 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 47. maddesinde, Kanunun kapsamındaki işyerleri bakımından, ulusal bayram ve genel tatil günü olarak kabul edilen günlerde çalışma karşılığı olmaksızın o günün ücretinin ödeneceği, tatil yapılmayarak çalışıldığında ise, ayrıca çalışılan her gün için bir günlük ücretin ödenmesi gerektiği hükme bağlanmıştır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı işçi, hafta içi 09.00-18.30 ve cumartesi günleri de 09.00-16.00 saatleri arasında çalıştığını ayrıca dini bayramlar ile yılbaşı hariç genel tatillerde çalıştığını iddia etmiştir. Davalı ise davacının, hafta içi 09-18, cumartesi ise 09.00-15.00 saatleri arasında çalıştığını, genel tatillerde çalışmasının söz konusu olmadığını savunmuştur.
Davacı tanıkları iddiayı, davalı tanıkları ise savunmayı doğrular mahiyette beyanda bulunmuşlardır.
Her şeyden önce davalı işverenin savunması dikkate alındığında dahi, davacının hafta içi 5 gün 1 saat ara dinlenme ile 40 saat, cumartesi günü ise yarım saat ara dinlenme ile 5,5 saat çalıştığı ve haftalık 45 saat aşan yarım saat fazla mesaisinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Dolayısı ile davalı işverenin savunmasından dahi davacının fazla mesai alacağının bulunduğu sabit olduğu halde fazla mesai alacağının ispatlanamadığı gerekçesi ile reddine hükmedilmesi hatalıdır.
Davacı tanıklarından Selçuk davalıya ait işyerinde çalışmadığını beyan etmiştir. Diğer davacı tanığı Göksel ise bir dönem davalıya ait işyerinde çalıştığını ifade etmiş olup, bu tanığın görgüye dayalı bilgi sahibi olduğu (yani davalı nezdinde çalıştığı) dönem bakımından beyanlarına itibar edilerek, davacının haftalık 3 saat fazla mesai yaptığı, davacı tanığının davalı nezdinde çalışmadığı dönem bakımından ise savunmada belirtildiği üzere haftalık yarım saat fazla mesai yaptığının kabulü ile davaya karşı zamanaşımı itirazı da dikkate alınarak fazla mesai ücreti alacağı hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır.
Genel tatil ücreti alacağı yönünden ise yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda, davacı tanığı Göksel'in davalı nezdinde çalıştığı dönemle sınırlı olmak üzere ve davaya karşı zamanaşımı itirazı da dikkate alınarak, dini bayramlar ile yılbaşı günü hariç diğer genel tatillerde çalıştığı kabulü ile yine alacağın hesaplanıp hüküm altına alınması gerekirken, yerinde olmayan değerlendirme ile yazılı şekilde her iki alacağın da reddine hükmedilmesi hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 09.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



....