9. Hukuk Dairesi 2015/20289 E. , 2019/19012 K.
Gönderilme zamanı: 18 Kas 2021, 20:30
9. Hukuk Dairesi 2015/20289 E. , 2019/19012 K.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 07.08.2008-22.09.2011 tarihleri arasında, aralıksız fasılasız uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, iş bu tarihte 3.600 prim gün sayısını doldurduğunu ve 1475 sayılı Yasa'nın 14/1-5. maddesi gereğince emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, çalıştığı sürede asgari ücret + sefer primi şeklinde ücret aldığını, ayda ortalama 1,5-2 kez sefer yaptığını, sefer priminin başlangıçta 550,00-600,00 EURO olduğunu, ancak davalı işverenlik tarafından davacının rızası alınmaksızın 01.09.2010 tarihinden itibaren 100,00 EURO düşürüldüğünü ve işten ayrıldığı tarihe kadar davacıya sefer primi olarak 450,00-500,00 EURO ödendiğini, davacının yıllık ücretli izinlerinden 5 gün kadarını kullandığını, bakiyesini kullanmadığı gibi ücretinin de ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret, sefer primi, genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacının müvekkili firmada uzun yol tır şoförü olarak çalıştığını ve 22.09.2011 tarihinde istifa ederek ayrıldığını, davacının 1475 sayılı Yasa'nın 14/1-5. maddesinden yararlanabilmesi gerekli olan için sosyal güvenlik kurumundan alacağı belgeyi işverene ibraz etmediğini ve kıdem tazminatına hak kazanmadığını ancak müvekkili işverenin iyiniyetli olarak kıdem tazminatını ve kullanmadığı 19 günlük yıllık izin ücretini ödediğini, davacının asgari ücretle çalıştığını, sefer öncesi tır şoförüne yapılan ödemenin işçinin aylık kazancına ek ödeme niteliğinde olmayıp sefer giderleri için verilen ve gidilen ülkeye göre değişen miktarlarda avans olduğunu ve sefer dönüşünde muhasebeleştirilerek varsa artan kısmın şirkete iade edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 07/08/2008-22/09/2011 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığı ve iş akdinin emeklilik sebebiyle davacı tarafından haklı olarak feshedildiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut uyuşmazlıkta, dava dilekçesinde davacının çalıştığı dönem boyunca münhasıran 5 gün yıllık izin kullandığı açıklanmıştır.
Mahkemece, davacının ikrarı dikkate alınarak kullanıldığı açıklanan 5 günlük izin süresinin yıllık izin ücreti hesabında mahsup edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 07.08.2008-22.09.2011 tarihleri arasında, aralıksız fasılasız uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, iş bu tarihte 3.600 prim gün sayısını doldurduğunu ve 1475 sayılı Yasa'nın 14/1-5. maddesi gereğince emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, çalıştığı sürede asgari ücret + sefer primi şeklinde ücret aldığını, ayda ortalama 1,5-2 kez sefer yaptığını, sefer priminin başlangıçta 550,00-600,00 EURO olduğunu, ancak davalı işverenlik tarafından davacının rızası alınmaksızın 01.09.2010 tarihinden itibaren 100,00 EURO düşürüldüğünü ve işten ayrıldığı tarihe kadar davacıya sefer primi olarak 450,00-500,00 EURO ödendiğini, davacının yıllık ücretli izinlerinden 5 gün kadarını kullandığını, bakiyesini kullanmadığı gibi ücretinin de ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret, sefer primi, genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacının müvekkili firmada uzun yol tır şoförü olarak çalıştığını ve 22.09.2011 tarihinde istifa ederek ayrıldığını, davacının 1475 sayılı Yasa'nın 14/1-5. maddesinden yararlanabilmesi gerekli olan için sosyal güvenlik kurumundan alacağı belgeyi işverene ibraz etmediğini ve kıdem tazminatına hak kazanmadığını ancak müvekkili işverenin iyiniyetli olarak kıdem tazminatını ve kullanmadığı 19 günlük yıllık izin ücretini ödediğini, davacının asgari ücretle çalıştığını, sefer öncesi tır şoförüne yapılan ödemenin işçinin aylık kazancına ek ödeme niteliğinde olmayıp sefer giderleri için verilen ve gidilen ülkeye göre değişen miktarlarda avans olduğunu ve sefer dönüşünde muhasebeleştirilerek varsa artan kısmın şirkete iade edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 07/08/2008-22/09/2011 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığı ve iş akdinin emeklilik sebebiyle davacı tarafından haklı olarak feshedildiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut uyuşmazlıkta, dava dilekçesinde davacının çalıştığı dönem boyunca münhasıran 5 gün yıllık izin kullandığı açıklanmıştır.
Mahkemece, davacının ikrarı dikkate alınarak kullanıldığı açıklanan 5 günlük izin süresinin yıllık izin ücreti hesabında mahsup edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.