2. Hukuk Dairesi 2018/6472 E. , 2018/15413 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2018/6472 E. , 2018/15413 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından kusur belirlemesi ve reddedilen tazminat talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2- Mahkemece boşanmaya sebebiyet veren olaylarda eşit kusurlu oldukları kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiş ise de yapılan yargılama ve toplanan delillerden davacı erkek tarafından açılan Türk Medeni Kanunu'nun 166/son maddesinde düzenlenen ortak hayatın yeniden kurulamaması nedenine dayalı iş bu boşanma davasına dayanak olan ... 1. Aile Mahkemesi'nin 2011/ 623 esas - 2012/ 191 karar sayılı 16.04.2012 kesinleşme tarihli ilamına göre davalı kadının boşanmaya sebebiyet verecek bir kusurunun ispatlanamadığı, bu nedenle davanın reddine karar verildiği ve kararın taraflarca temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır. Tarafların ret ile sonuçlanan dayanak boşanma davasından sonra bir araya gelmedikleri de sabittir. Mahkemece iş bu dava dosyası yönünden davalı kadına kusur olarak yüklenen vakıalar davaya dayanak olan boşanma dosyasının dava tarihinden önce meydana gelen olaylar olup o dosyada kadına kusur olarak yüklenmediğinden iş bu dosya yönünden de kadına kusur olarak yüklenemez. Buna karşılık mahkemece davacı erkeğe yüklenen ve erkek tarafından da temyiz edilmeyerek kesinleşen kusurlu davranışlarının yanında ayrıca erkeğin ret ile sonuçlanan önceki boşanma davasını açarak fiili ayrılığa sebebiyet verdiği ve boşanmaya sebep olan olaylarda tamamen kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Hal böyle iken tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
3- Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi, mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden zedelenen kusursuz veya daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini; 186. maddesi, eşlerin oturacakları konutu birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin, diğerinden daha ziyade veya eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK m. 4, TBK m. 50 ve 51 ) dikkate alınarak davalı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat takdiri gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 25.12.2018 (Salı)