9. Hukuk Dairesi 2016/1954 E. , 2019/11200 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/1954 E. , 2019/11200 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 2007 yılı Ekim ayından 16.08.2013 tarihine kadar kalite kontrol ve fason takip sorumlusu olarak aralıksız çalıştığını, son aylık ücretinin net 1.750,00 TL olduğunu, davacının işyerinde kalp krizi geçirdiğini, hastaneye kaldırıldığında davalı işverenin davacının eşini arayarak davacıyla çalışamayacaklarını bildirdiğini ve alacaklarını ödeyeceğini beyan ederek müvekkilini haksız ve kötü niyetli olarak işten çıkardığını, işçilik alacaklarını ödemediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram, genel tatil ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının talep ettiği alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının müvekkil işyerinde belirsiz kısmi süreli hizmet sözleşmesi ile 04.01.2009 tarihinden itibaren çalıştığını, ilk ay 4 gün olarak çalıştığını, davacı ile davalı işyeri arasında 03.11.2009 tarihinde akdedilen belirsiz kısmi süreli iş sözleşmesi ile çalışmasına devam ettiğini, dava dosyasında yer alan ve davalının İstanbul'da kurulu atölyesinde çalışan personele ait 2013/2-2013/8. arası devam çizelgesinde davacının imzasının olmadığını ve bu durumun davacının burada sürekli çalıştığı iddiasının doğru olmadığını kanıtladığını, davacının kalp krizini geçirdiği tarihten sonra işe devam etmediğini ve herhangi bir rapor da ibraz etmediğini ancak müvekkil firmanın 30.11.2013 tarihine kadar davacının dönüşünü beklediğini ve dönüş ve bildirim olmayınca bu tarihten itibaren davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, davacının ücretinin son ay 4 günlük 160 TL olduğunu ve davacının kısmi süreli çalıştığını, iş akdi gereği 1 ayda 4 gün çalışan davacının fazla mesai ve genel tatil alacağı iddialarının doğruyu yansıtmadığını, davacının kullanmadığı yıllık izinlerinin olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma yapıp, yapmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece, davacının haftanın 5 günü 08.30-18.30 saatleri arasında 1 saatlik ara dinlenmesinin tenzili ile günlük 9 saat olmak üzere haftalık 45 saat çalıştığı, bu sürenin de yasal çalışma süresini aşmadığı kanaatine varılarak fazla çalışma ücreti talebi reddedilmiş ise de varılan sonuç dosya kapsamı ile uyuşmamaktadır.
Dava dilekçesi ile davacının işyerinde haftanın 6 günü hafta içi 08.30- 19.00, Cumartesi günleri 08.30-17.00 saatleri arasında çalışmasına rağmen fazla mesai ücretlerinin ödenmediği iddia edilerek fazla mesai ücreti talep edilmiştir. Davalı işveren davacının fazla mesaisinin olmadığını savunmuştur.
Davacı tanığı A. T. Bağ, davalı işyerinde 2011 - Mayıs 2012 tarihleri arasında kesim şefi olarak çalıştığını, davacının işyerinde haftanın 5 günü 08.30-18.30 saatleri arası çalıştığını, Cumartesi pazar mesai olmayınca çalışma olmadığını, ancak davacının belirttiği gün ve saatler dışında fazla mesai yaptığını, ayda en az 2-3 cumartesi aynı saatlerde çalıştığını, ayrıca haftanın 1-2 günü saat 18.30 da çıkmayıp, 21.30-22.00 a kadar mesai yaptığını beyan etmiştir. Davalı tanıkları da gün ve saat vermeksizin işyerinde fazla mesai yapıldığını, karşılığında ücretinin ödendiğini bildirmişlerdir.
Buna göre, Mahkemece, davacı tanığı A. T. Bağ'ın çalışma saatlerine yönelik ifadesi bir değerlendirmeye tabi tutularak tanığın işyeri çalışma düzenini kendi çalışma süresi ile sınırlı olarak bilebileceği, bu durumda davacının fazla çalışma yaptığını sadece bu tanığın çalışma süresi kadar ispatlayabildiği gözetilip bir karar verilmesi gerekirken isteğin yazılı gerekçe ile reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 16/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.