9. Hukuk Dairesi 2017/23894 E. , 2020/19229 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/23894 E. , 2020/19229 K.


'İçtihat Metni'



BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ : .. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01/07/1990 ile 08/04/2015 tarihine kadar iki dönem halinde ağır sanayi işçisi olarak çalıştığını, iş yerinde emekli olmasına rağmen çalıştığını,01.07.1990-10.03.1995 tarihleri arasındaki dönemin emeklilik öncesi dönem olduğunu,10.08.1992-11.03.1993 tarihleri arasında davalıya ait iş yerinde çalışamadığını, emeklilik nedeni ile çıkış işlemi yapıldığında müvekkiline ödeme yapılmadığını,iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının 31/07/1992 tarihine kadar olan hizmet süresinden kaynaklı tüm alacaklarının ödendiğini, bu hususun 06.08.1992 tarihli belge ile sabit olduğunu, çalışması karşılığı maaşların, fazla mesailerin bordrolarda tahakkuk ettrilerek ödendiğini, yıllık ücretli izinlerini kullandığını savunarak davalı şirket yönünden husumetten davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu :
İlk derece mahkemesinin kararına karşı davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, ' ücret uyuşmazlığı noktasında emsal ücret araştırması yapılmış, tanık beyanlarına göre ücretlerin bir kısmının elden ödendiği dikkate alındığında ve davacının yaptığı iş ve kıdemine göre mahkemenin son aylık ücret tespitinin yerinde olduğu anlaşılmıştır.
Davacının davalı işyerinde 2 dönem çalışmasının olduğu, buna ilişkin mahkemenin değerlendirmesi ve kabul gerekçesinin yerinde olduğu anlaşılmıştır.
Davacının yıllık izinlerini kullandığı, davalı işveren tarafından karar gerekçesinde de işlendiği üzere ispatlanmadığından hükmedilen yıllık izin alacağının varlığı sübut bulmuştur.
Fazla mesai ve genel tatil alacaklarına yönelik istinaf başvurusunun sebep ve gerekçeleri bilirkişi ek raporunda değerlendirilmiş ve mahkemece bu değerlendirilmelere göre karar verilmiş olup davacıya genel tatil adı altında yapılan ödemelerin ücretin kendisi olarak değerlendirildiğinden mahkemece oluşturulan hükmün yerinde olduğu' gerekçesiyle davalı vekilinin yerinde görülmeyen istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz başvurusu :
Kararı yasal süresi içerisinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Mahkemece davacının 20 yılı aşkın çalışma süresi boyunca hiç yıllık izin kullanmadığı kabul edilerek 390 gün üzerinden hesaplanan yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Davacının bu süre içinde hiç izin kullanmamasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu düşünülerek, izin alacağı konusunda Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 31. maddesi gereğince davacının beyanı alınarak sonuca gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik incelemeyle davalı vekilinin istinaf talebinin reddine karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ:
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgilisine iadesine 21/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.