9. Hukuk Dairesi 2017/126 E. , 2020/18232 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/126 E. , 2020/18232 K.


'İçtihat Metni'




MAHKEMESİ : İstanbul 26. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 26/06/2003 - 17/01/2014 tarihleri arasında davalı şirkette en son net 2.850,00 TL ücret yılda 3 ikramiye ve 6 ayda bir performans primi yemek ve servis karşılığı çalıştığını, son 3 yıllık maaşının zamsız olarak eksik ödendiğini bu nedenle ücret farkı alacağı, performans primi, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının 25/06/2003-09/01/2014 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığını, tüm işçilik alacaklarının ödendiğini, fazla mesai, hafta tatil ve resmi tatil alacağının bulunmadığını, haftalık 40 saat olarak sözleşmede belirtilen çalışma süresinin genelgelerle dönem dönem 40 saatin altında ve üstünde değiştirilerek zımni sözleşme değişikliği oluştuğunu, davacının bu duruma itiraz etmediğini, performans primi ödemesinin genel müdürün takdirinde olduğunu ve performans primi alacağının doğmadığını, davacının kendi emsallerine göre fazla ücret aldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
Karara karşı davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Temyiz :
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 46 ncı maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Yasanın 63 üncü maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46 ncı maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Somut olayda, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda personel geçiş raporunun olduğu 10.06.2008 sonrası dönemde hafta sonu çalışması olmadığı, 26.6.2003 -10.6.2008 tarih aralığı için ise davacı tanığı Serdar Alp’in davacının yılda 52 Cumartesinin 1/3’ünde çalıştığı beyanı dikkate alınarak yılda 16 gün çalıştığı kabul edilerek hafta tatili alacağı hesaplanmıştır. Davacı tanığı ... beyanında ‘’Cumartesi Pazar günleri tatildir, fakat işi olan personel cumartesi gelip çalışabilir, ‘’davacı tanığı ... ise ‘’Cumartesileri de geldiği olurdu, yılda 52 Cumartesi varsa bunun 1/3 ünde gelirdi, Cumartesi Pazar günleri normalde tatildir,’’şeklinde beyanda bulundukları görülmektedir.. Dosya kapsamında 26.6.2003 -10.6.2008 tarih aralığı için davacının çalışma saatlerine ilişkin olarak tanık beyanı dışında yazılı belge bulunmamaktadır. İşyerinde pazar günleri çalışma olmadığını belirten davacı tanık anlatımlarına göre, davacının hafta tatili çalışması ispatlanamadığından reddi gerekmekte olup bu alacak istemi yönünden yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan İlk Derece Mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bozma kararının bir örneğinin ise kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.