10. Hukuk Dairesi 2018/6489 E. , 2018/10455 K.

[İctihat]

10. Hukuk Dairesi 2018/6489 E. , 2018/10455 K.


'İçtihat Metni'

......

Dava, Fransız sigortasına giriş tarihinin ...... sigortalılık başlangıç tarihi olarak tespiti, 3201 sayılı Yasa kapsamında yapılan borçlanma işleminin 5510 sayılı Yasanın 4'üncü maddesinin 1. fıkrasının 'a' bendi kapsamında yapılması ile borçlanma ile elde edilen hizmetlerin ileriye yönelik oyarak ilgili yıllara mal edilmesi gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davalı Kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, ....Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
........ Hukuk Dairesince verilen kararın, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
I-İSTEM:
Davacı, .......giriş tarihinin ........ sigortalılık başlangıç tarihi olarak tespiti, 3201 sayılı Yasa kapsamında yapılan borçlanma işleminin 5510 Sayılı Yasanın 4’üncü maddesinin birinci fıkrasının “a” bendi kapsamında yapılması ile borçlanma ile elde edilen hizmetlerin ileriye yönelik olarak ilgili yıllara mal edilmesi gerektiğinin tespitini talep etmiştir.
II-CEVAP:
Davalı Kurum vekili, Davalı vekili; yurtdışındaki ilk sigorta giriş tarihinin ...... ilk sigorta başlangıç tarihi olarak kabul edilememekte olduğunu, Kurum tarafından yapılan işlemlerde hukuka ya da mevzuata aykırılık bulunmadığını, kurum dava açılmasına sebebiyet vermediğinden, kurum aleyhine vekâlet ücreti takdir edilmemesi gerektiğini beyan ederek, davanın reddini istemiştir.
III-MAHKEME KARARI:
A-İLK DERECE MAHKEME KARARI
İlk derece mahkemesi, ibraz edilen kayıt ve belgeler davacının yurt dışında ...... 01.01.1990 tarihinde çalışmaya başladığına dair kayıt ve belgeler, yurt dışı hizmetinin borçlanmasına ilişkin belgeler, bilirkişi raporu dikkate alınarak, 3201 sayılı Kanun ilgili maddeleri de dikkate alınarak yine......sosyal güvenlik sözleşmesinin 30. maddesi ve 6552 sayılı Yasayla değişik 3201 sayılı Yasanın 5. maddesi dikkate alınarak davacının ...... çalışmalarını gösteren hizmet belgesinde çalışma başlangıcı olarak tespit edilen 01.01.1990 tarihinin sigortalılık hizmetinin başlangıcı olarak tespit edilmesi gerektiği değerlendirilip bu talebinin bu yönden kabulüne karar verilmiştir.
3201 sayılı Yasaya dayalı borçlanma sürelerinin 5510 sayılı Yasanın 4-1/b kapsamında sigortalılık süresi olarak değerlendirilmesi yasal bir zorunluluk halinde gelmiş olduğundan ve tüm dosya kapsamından davacının borçlanma sürelerinin 4/a kapsamında değerlendirilmesine imkân bulunmadığından ....... hiçbir sosyal güvenlik kuruluşuna tabi çalışması bulunmayan davacının yurt dışı borçlanmasının 4/a kapsamında değerlendirilip hizmet borçlanması yapılabileceği tespiti talebinin reddine karar verilmiş ve davanın kısmen kabulüne dair karar vermiştir.
B-BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI
....... Bölge Adliye Mahkemesi 33. Hukuk Dairesi, davacının 23.01.2013 tarihli borçlanma talep dilekçesiyle .......’da geçen ve emekliliğine yetecek kadar olan 5300 gün çalışma süresini 4/a kapsamında borçlanma talep ettiği davacının borçlanma talebinin 4/b kapsamında kabul edildiği, 01.01.1990-31.12.2012 tarihleri arasında geçen 8280 gün çalışması karşılığı 86.443,20 TL borç tahakkuk ettirildiği, davacının 14.11.2014 tarihli dilekçesiyle ...... sigorta başlangıç tarihinin 01.01.1990 ve günlük borç miktarının 10,03TL dikkate alınmasını, 5300 iş günü olarak hesaplanmasını talep ettiği anlaşılmıştır.Davacının 4/a tescilinin bulunması nedeni ile borçlanmasının 4/a kapsamında değerlendirilmesinin mümkün olmadığı, davacının ..... ilk defa çalışmaya başladığı tarih olan 01.01.1990 tarihinin sigortalılık başlangıç tarihi olarak kabul edilmesi gerektiği,davacının bu konudaki talebine Kurum tarafından cevap verilmediği,ilk derece mahkemesi kararının usul ve Yasa' ya uygun olduğu,istinaf talebinin yerinde olmadığı kanaatine varılarak dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla, davalı vekilinın istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan REDDİNE dair karar verilmiştir.
IV-TEMYİZ KANUN YOLUNA BAŞVURU VE NEDENLERİ:
Davalı, eksik araştırma nedeniyle kararın bozulmasını istemiştir.
V-İLGİLİ HUKUK KURALLARI VE ESASIN İNCELEMESİ:
Hukuk Muhakemeleri Kanununun 26. maddesi uyarınca; 'Hâkim tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir. Aynı Kanunun 294-301 maddelerinde ise mahkeme kararlarının nasıl olması gerektiği belirlenmiştir. Bu düzenlemelere göre Mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Kanunun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükümleri öngörülmüş olup, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir. Zira tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız görüldüklerini anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için, ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş; hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla gösteren, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek açıklıktaki bir gerekçe bölümünün ve buna uyumlu hüküm fıkralarının bulunması, zorunludur.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 294. maddenin (4) fıkrasındaki “zorunlu nedenlerle sadece hüküm sonucunun tefhim edildiği hâllerde, gerekçeli kararın tefhim tarihinden başlayarak bir ay içinde yazılması gerekir.” hükmü gereği zorunlu nedenlerle yalnız hüküm sonucunun tefhim edildiği hallerde, gerekçeli kararın sonradan belli süre içinde yazılması mümkündür. Bu gibi hallerde de Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 294 ve 297’inci maddelerine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkça gösteren kısa karar ile daha sonra yazılan gerekçeli kararın birbirine uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hâkimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak da yoktur. Kısa kararla gerekçeli kararın birbirinden farklı olması yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim olunmasına ilişkin ....... 141’inci maddesi ile Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır.
Eldeki davada, davacının talebinin kısmen kabulüne karar verilmiş ise de; davacının talep sonucuna göre ileri sürdüğü istemler bakımından ayrı ayrı infaza elverişli bir şekilde ve açıklanan HMK’nın 297’nci maddesi kapsamına uygun olacak şekilde bir karar verilmesi gerekirken, kendi içerisinde çelişki barındıracak şekilde ve bu hali ile infaza elverişli olmadığı dikkate alındığında, yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve ........ Dairesinin istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin kararının kaldırılarak İlk Derece Mahkemesince verilen hüküm sair yönleri incelenmeksizin bozulmalıdır.
SONUÇ: .......... Bölge Adliye Mahkemesi 33. Hukuk Dairesi kararının HMK’nın 373/1 maddesi gereği kaldırılarak, temyiz edilen ilk derece mahkemesi hükmünün yukarıda açıklanan nedenlerle sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 11.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.


......