11. Hukuk Dairesi 2019/1259 E. , 2019/8107 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2019/1259 E. , 2019/8107 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA



Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 21/12/2018 tarih ve 2018/1506-2018/1648 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket bünyesinde çalışan dava dışı ...'un 17/08/2004 tarihinde iş kazası nedeni ile yaralandığını, bu yaralanmadan dolayı %40 oranında meslekte kazanma gücünü kaybettiğini, Gaziantep 1. İş Mahkemesi'nin 2012/499 E.2013/130 K.sayılı dosyası ile müvekkili aleyhinde açılan davanın kabul edilerek, Gaziantep 13. İcra Müdürlüğü'nün 2014/13671 esas sayılı takip dosyasına müvekkili şirketin 120.246,69 TL ödeme yaptığını, davalı şirketin 09/04/2004-09/04/2005 başlangıç ve bitiş tarihli işveren mali sorumluluk sigortası kapsamında müvekkilince ödenen tazminattan sorumluluğu üstlendiğini ileri sürerek 120.246,69 TL'nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava dışı çalışanın geçirdiği iş kazası nedeniyle Gaziantep 1. İş Mahkemesi'nin 2005/979 E. sayılı dosyasında davacıya asıl alacak olarak 27.377 TL, ayrıca Gaziantep 7.Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/551 E.sayılı dosyası ile de 41.674 TL ödeme yapıldığını, kişi başına teminat tutarının 60.000 TL olduğunu, her iki ödemede asıl alacak miktarı olan toplam 21.000 TL ödendiğini ve müvekkili şirketin sorumlu olduğu toplam teminat miktarının 39.000 TL'ye indiğini savunarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı şirketin, 09/04/2004-09/04/2005 başlangıç ve bitiş tarihli işveren mali sorumluluk sigorta poliçesi ile sigorta kapsamında olduğu, davacının işyerinde çalışan ve iş kazası geçiren dava dışı çalışanının yaralanması nedeni ile Gaziantep 1.İş Mahkemesinin 2012/499 E., 2013/130 kararsayılı dosyasına istinaden başlatılan icra takip dosyasına ve S.G.K.'ya 21/02/2014 tarihinde toplamda 113.662,68 TL ödeme yapıldığı, sigorta poliçesindeki düzenlemeye göre poliçedeki davalı sorumluluğunun üç katına kadar çıkmasının mümkün olduğu, bu nedenle davalı ... şirketinin sorumluluk limitinin 180.000,00 TL miktarında bulunduğu ve dava dışı kuruma ödenen asıl alacak miktarı olan 58.645,87 TL'yi kapsadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 113.662,68 TL'nin 21/02/2014 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, işveren mali mesuliyet sigorta poliçesinden kaynaklanan alacak istemine ilişkindir. Yukarıdaki özetten de anlaşılacağı üzere davacı, iş kazası sonrası SGK tarafından zarar görene yapılan ödemelere ilişkin olarak aleyhine açılan rücu davasında verilen karar sonucunda ve bu karara dayanılarak başlatılan icra takibi sonrasında SGK’ya ödemede bulunmuş, işbu davada da davacı, davalı sigortadan ödediği bu meblağı talep etmiştir. Mahkemece sigorta poliçesi kapsamında davalı sigortacının sorumluluğunun olay başına 180.000,00 TL olarak sınırlandığı kabul edilmiş ve bir olayda bir kişinin ölümü veya yaralanması söz konusu olduğunda dahi sigortacıdan bu limit dairesinde talepte bulunulacağı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak sigorta poliçesinin incelenmesinde şahıs başına teminat limitinin 60.000,00 TL olarak sınırlandırıldığı açıkça anlaşılmakta olup, bir olayda birden fazla zarar görenin bulunması halini düzenleyen “sigorta bedelinin 3 katına kadar” teminat limitinin somut uyuşmazlık bakımından uygulanması mümkün değildir. Mahkemece aksine düşünceyle sonuca varılması doğru olmadığı gibi davalının aynı olay nedeniyle zarar gören menfaat sahibine yaptığı ödemelerle ilgili herhangi bir değerlendirmeye yer verilmeksizin özetlenen gerekçe ile hüküm kurulması da doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 11/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.