11. Hukuk Dairesi 2020/532 E. , 2020/4797 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2020/532 E. , 2020/4797 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 08.02.2018 tarih ve 2015/555 E. - 2018/115 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi'nce verilen 14.11.2019 tarih ve 2018/1265 E. - 2019/1574 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin turizm sektöründe faaliyet gösterdiğini ve Antea Palas Hotel'ini işlettiğini, davalının %0,5 payla şirket ortağı olduğunu, davalının şirket müdürü Hakim Zakirov ile Azerbaycan'dan tanışık olduğunu ve Türkiye'de çalışma izni alabilmesi için kendisine sembolik olarak %0,5 pay verildiğini, pay karşılığı ödeme alınmadığını, davalının 25.05.2012-25.05.2013 tarihleri arasında çalışma izni aldığını, 13.12.2012 tarihinde çalışma izninin iptal edildiğini, davalının 06.09.2010-15.09.2012 tarihleri arasında davacı şirkette çalıştığını iddia ederek İstanbul 16. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2014/349 sayılı dosyasından dava açtığını, oysaki davalının 25.12.2012-13.12.2012 tarihleri arasında Santral Turizm Teks. Mef. Dek. San. ve Tic. Ltd. Şti.'de çalıştığını, davalının şirket işlerinin görüşülmesi amacı ile yapılan davetlere icabet etmeyerek toplantılara katılmadığını, şirketin olağan işleyişini ve karar almasını engellediğini ileri sürerek davalının TTK 640/3 maddesi gereği şirket ortaklığından çıkartılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davalının 2 otelin başında durması için Türkiye'ye davet edildiğini, tadilatta bulunan otel ile işletilmekte olan otelin kontrollerini muntazam olarak yaptığını, ancak vaadedilen ücretin ödenmediğini, davalının oturma izni bulunmadığından her ay zorunlu olarak Azerbaycan'a gittiğini, uçak biletlerinin şirket tarafından alındığını, davalının şirketteki pay oranının karar alma mekanizmasını etkilemediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, şirket ana sözleşmesinde tüm genel kurul kararlarının kanunda ön görülen şekilde alınacağının belirtildiği, %0,5 paya sahip olan davalı haricindeki diğer ortaklar tarafından %99,50 pay ile karar alınabileceği ve şirket faaliyetlerinin yürütülebileceği, davalının Azerbaycan vatandaşı olduğunu ve Türkiye'de daimi oturma izni olmadığının davacı tarafından da bilindiği, İstanbul İl Emniyet Müdürlüğü yazısından davalının dava tarihinden geriye doğru son iki yılda birkaç aylık periyotlarla Türkiye'ye giriş yaptığı, bir veya iki gün sonra tekrar çıkış yaptığı ve genel kurul toplantı tarihlerinde Türkiye'de olmadığının anlaşıldığı, toplantılara kasıtlı olarak katılmadığı hususunun ispat edilemediği, davalının maaş ücretini alamadığı iddiasıyla açtığı davanın ise Anayasal bir hak olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, istinaf başvurusunun 6100 sayılı HMK' nun 353/1-b1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına,
05.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.