11. Hukuk Dairesi 2020/1952 E. , 2020/4199 K.

[İctihat]

11. Hukuk Dairesi 2020/1952 E. , 2020/4199 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Kayseri 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 25.01.2019 tarih ve 2019/66- 2019/53 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin bir kısım davalılar vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalılardan ...’nun şoförü, davalılar ..., ... ve ...’ın ise işleteni olduğu halk otobüsünde yolcu olarak seyahat etmekteyken, bu halk otobüsüyle diğer davalıların şoförü ve işleteni olduğu aracın çarpışması sonucu gerçekleşen kazada yaralandığını ve maluliyete uğradığını, müvekkilinin uğradığı maddi ve manevi zararın tahsili için davalılar aleyhine açtıkları davanın kabul edildiğini ve müvekkili lehine 97.644,61 TL maddi tazminata hükmedildiğini, ancak kararın davalılarca temyizi üzerine Yargıtay tarafından 2. kez ıslah yapılamayacağından bahisle bozulduğunu, ilk ıslahla taleplerini 10.000,00 TL’ye yükselttiklerini, 2. kez yaptıkları ıslahla ise taleplerini 97.644,61 TL olarak açıkladıklarını, ıslahın ancak bir defa yapılabilmesi sebebiyle önceki davada talep edemedikleri bakiye maddi tazminatın davalılardan tahsili için bu davayı açtıklarını, davalıların müvekkilinin uğradığı zarardan sorumlu olduğunu ileri sürerek, 87.644,61 TL maddi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, derdestlik itirazında ve zamanaşımı definde bulunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki uyuşmazlığın trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin olduğu, davacının yolculuk ettiği aracın halk otobüsü olarak işletildiği, işbu ek dava tarihinde yürürlükte bulunan HMK ve TTK’nın 4. ve 6. maddeleri nazara alındığında, taşıma hukukundan kaynaklanan işbu uyuşmazlığı çözüme bağlama görevinin Asliye Ticaret Mahkemelerinde olduğu gerekçesiyle, davanın görevsizlik nedeniyle usulden reddine ve dosyanın talep halinde Kayseri Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Kararı, bir kısım davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava, yolcu taşıma sözleşmesinden kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece, yazılı şekilde, somut uyuşmazlık bakımından asliye ticaret mahkemelerinin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiştir.
Ancak, dava tarihinde yürürlükte bulunan 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 3/1-k maddesinde tüketicinin; “ticari veya mesleki olmayan amaçlarla hareket eden gerçek veya tüzel kişiyi” ifade edeceği, 3/1-l maddesinde ise tüketici işleminin; “mal veya hizmet piyasalarında kamu tüzel kişileri de dâhil olmak üzere ticari veya mesleki amaçlarla hareket eden veya onun adına ya da hesabına hareket eden gerçek veya tüzel kişiler ile tüketiciler arasında kurulan, eser, taşıma, simsarlık, sigorta, vekâlet, bankacılık ve benzeri sözleşmeler de dâhil olmak üzere her türlü sözleşme ve hukuki işlemi” ifade edeceği düzenlenmiş, aynı Kanunun 73/1 maddesinde, tüketici işlemleri ile tüketiciye yönelik uygulamalardan doğabilecek uyuşmazlıklara ilişkin davalara bakmaya tüketici mahkemelerinin görevli olduğu hüküm altına alınmış, 83/2. maddesinde ise taraflardan birini tüketicinin oluşturduğu işlemler ile ilgili diğer kanunlarda düzenleme olmasının, bu işlemin tüketici işlemi sayılmasını ve 6502 sayılı Yasa'nın görev ve yetkiye ilişkin hükümlerinin uygulanmasını engellemeyeceğine değinilmiştir. Buna göre, mahkemece, tüketici konumundaki davacı tarafından açılan işbu davada tüketici mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde asliye ticaret mahkemesinin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar ..., ..., ... ve ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, kararın BOZULMASINA, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden davalılara iadesine, 19.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.