13. Hukuk Dairesi 2019/4743 E. , 2020/388 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2019/4743 E. , 2020/388 K.


'İçtihat Metni'



... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 7. Tüketici Mahkemesinden verilen 25/06/2019 tarih ve 2018/491-2019/254 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, 1989 yılında Bulgaristan’dan zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye’ye geldiğini, Devlet Bakanlığınca hazırlanan göçmen evleri projesi kapsamında borçlandırılarak konut satın aldığını, bu bağlamda 2.500.000 TL (eski para) peşinat ödediğini, bu ödemenin konut maliyetinden düşülmesi gerekirken düşülmediğini ileri sürerek; bu ödemenin güncelleştirilerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 1.500,00 TL’nin yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiş, ıslah ile talebini 3.988,48 TL'ye yükseltmiştir.
Davalı Toplu Konut İdaresi, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile; 1.500,00 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK'nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL'ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Taraflarca temyize konu edilen miktar karar tarihi (25.6.2019) itibariyle 3.200,00 TL'yi geçmediğinden HUMK'nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince tarafların temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı ve davacı tarafın temyiz dilekçelerinin REDDİNE, peşin alınan 102,47 TL harcın davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 21/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.