17. Hukuk Dairesi 2017/4859 E. , 2019/36 K.

[İctihat]

17. Hukuk Dairesi 2017/4859 E. , 2019/36 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- K A R A R-
Davacı şirket vekili, davalının müvekkiline ait aracının kasko sigortacısı olduğunu, 10.09.2006 tarihinde meydana gelen kazada aracın pert olduğunu, ancak davalının ödeme yapmaktan kaçındığını ileri sürerek şimdilik 10.000,00 TL'nin kaza tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı tarafça aracın sürücüsünün değiştirildiğini, rizikonun teminat haricinde olduğunu ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; asli müdahale talebi yönünden karar kesinleştiğinden karar verilmesine yer olmadığına, davacının davasının kabulü ile 26.100,00 TL'nin 08.01.2007 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, kasko sigortalı aracın davalı sigorta şirketine teslimine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içeriğine, bozmaya uygun karar verilmiş olmasına, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, kasko sigorta sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekilince ticari faiz istenilmiş, mahkemece yasal faize hükmedilmiştir. Sigorta sözleşmesinden kaynaklanan dava ticari dava olup araç maliki şirketin tüm faaliyetleri ticari niteliktedir. T.T.K. ve 3095 sayılı Yasa uyarınca temerrüt faizi olarak ticari faiz niteliğindeki avans faizine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde yasal faize hükmedilmesi doğru olmamış ise de, bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, mahkeme hükmünün 6100 sayılı HMK’nin geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı HMUK’nin 438/7.maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının 2. bendinde yer alan “yasal” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “avans” ibaresinin yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 1.336,89 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 14/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.