22. Hukuk Dairesi 2017/9636 E. , 2018/17 K. '

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/9636 E. , 2018/17 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının yaş şartı dışında 15 yıllık sigortalılık süresini 3600 prim ödeme sayısını tamamlamış olduğundan iş akdini feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile birtakım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında yıllık izin ücreti alacağının hesaplanmasına ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
İşçinin işe iade davası açması durumunda, izin ücretinin talep edilip edilemeyeceği davanın sonucuna göre belirlenmelidir. Gerçekten işçinin dava sonucu işe başlatılması durumunda, önceki fesih ortadan kalkmış olmakla ve iş ilişkisi devam ettiğinde 4857 sayılı Yasanın 59 uncu maddesi uyarınca izin ücreti istenemez. İşçinin işe başvurusuna rağmen yasal bir aylık işe başlatma süresi içinde işe alınmaması halinde ise, işe başlatmama anı fesih tarihi olarak kabul edildiğinden, izin alacağı bu tarihte muaccel olur.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Somut uyuşmazlıkta, dosya içerisinde davacı tarafından imzalanmış 26.01.2012 tarihli “26.01.2012 tarihinden itibaren kalan yıllık iznim 55 gündür” şeklinde yazı bulunmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu yazı dikkate alınarak davacının bu tarihten sonra 37 gün yıllık izin kullandığı bu nedenle 18 gün yıllık izin ücreti alacağının bulunduğu tespit edilmiştir. Ancak davacının iş akdi 28.05.2013 tarihinde feshedilmiş olup, 26.01.2012-28.05.2013 tarihleri arasında da 20 günlük yıllık izin alacağına hak kazandığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının dilekçesinde belirttiği 55 güne 26.01.2012 tarihinden sonra hak kazanılan 20 günlük yıllık izinin eklenmesi ve toplamdan davacının bu tarihten sonra kullandığı 37 günlük yıllık iznin mahsup edilmesiyle (55+20-37= 38) sonuca gidilmesi gerekirken, hatalı hesaplamaya göre hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.