22. Hukuk Dairesi 2020/1832 E. , 2020/5857 K.
Gönderilme zamanı: 18 Kas 2021, 20:30
22. Hukuk Dairesi 2020/1832 E. , 2020/5857 K.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ : 9. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Dava bir kısım işçilik alacağının tahsili istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince davanın görevsizlik nedeniyle usulden reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a/3. maddesinde; 'Mahkemenin görevli ve yetkili olmasına rağmen görevsizlik veya yetkisizlik kararı vermiş olması veya mahkemenin görevli ya da yetkili olmamasına rağmen davaya bakmış bulunması halinde bölge adliye mahkemesinin esası incelemeden kararın kaldırılmasına ve davanın yeniden görülmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye veya kendi yargı çevresinde uygun göreceği başka bir yer mahkemesine ya da görevli ve yetkili mahkemeye gönderilmesine duruşma yapmadan kesin olarak karar vereceği', 362/1-c maddesinde ise; 'Yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararların temyiz edilemeyeceği' düzenlenmiştir.
Anılan yasal düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, Bölge Adliye Mahkemesine kendi yargı çevresinde bulunan mahkemeler arasındaki görev ve yetkiye ilişkin uyuşmazlıklarını kesin olarak giderme yetkisi tanındığı ve bu uyuşmazlıkların Bölge Adliye Mahkemesi kararıyla kesin olarak çözümlenmesi sisteminin benimsendiği anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, İlk Derece Mahkemesinin görev ve yetkiye ilişkin kararını istinaf başvurusu üzerine inceleyen Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesin nitelikte olup, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla, davacı vekilinin temyiz isteminin 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a/3 ve 362/1-c maddeleri gereğince REDDİNE, peşin alınan temyiz karar harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ : 9. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Dava bir kısım işçilik alacağının tahsili istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince davanın görevsizlik nedeniyle usulden reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a/3. maddesinde; 'Mahkemenin görevli ve yetkili olmasına rağmen görevsizlik veya yetkisizlik kararı vermiş olması veya mahkemenin görevli ya da yetkili olmamasına rağmen davaya bakmış bulunması halinde bölge adliye mahkemesinin esası incelemeden kararın kaldırılmasına ve davanın yeniden görülmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye veya kendi yargı çevresinde uygun göreceği başka bir yer mahkemesine ya da görevli ve yetkili mahkemeye gönderilmesine duruşma yapmadan kesin olarak karar vereceği', 362/1-c maddesinde ise; 'Yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararların temyiz edilemeyeceği' düzenlenmiştir.
Anılan yasal düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, Bölge Adliye Mahkemesine kendi yargı çevresinde bulunan mahkemeler arasındaki görev ve yetkiye ilişkin uyuşmazlıklarını kesin olarak giderme yetkisi tanındığı ve bu uyuşmazlıkların Bölge Adliye Mahkemesi kararıyla kesin olarak çözümlenmesi sisteminin benimsendiği anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, İlk Derece Mahkemesinin görev ve yetkiye ilişkin kararını istinaf başvurusu üzerine inceleyen Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesin nitelikte olup, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla, davacı vekilinin temyiz isteminin 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a/3 ve 362/1-c maddeleri gereğince REDDİNE, peşin alınan temyiz karar harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.