23. Hukuk Dairesi 2016/9660 E. , 2020/1343 K.
Gönderilme zamanı: 18 Kas 2021, 20:30
23. Hukuk Dairesi 2016/9660 E. , 2020/1343 K.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
-KARAR-
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL'dir.
Asıl davasında 1.530,00TL'nin birleşen davasında ise 1.453,22 TL davalıdan tahsili istenilmiş olup, mahkemece asıl dava yönünden 1.050,00 TL'lik tutar üzerinden birleşen davada ise 550,00 TL ‘lik tutar üzerinden davanın kabulüne dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre reddedilen kısım yönünden temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesinlikten REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
-KARAR-
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL'dir.
Asıl davasında 1.530,00TL'nin birleşen davasında ise 1.453,22 TL davalıdan tahsili istenilmiş olup, mahkemece asıl dava yönünden 1.050,00 TL'lik tutar üzerinden birleşen davada ise 550,00 TL ‘lik tutar üzerinden davanın kabulüne dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre reddedilen kısım yönünden temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesinlikten REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 26.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.