4. Hukuk Dairesi 2016/3526 E. , 2018/1014 K.

[İctihat]

4. Hukuk Dairesi 2016/3526 E. , 2018/1014 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/02/2015 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeni ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/11/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Tarafların diğer temyiz itirazlarına gelinceDava, kasten yaralama nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş hüküm taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.Mahkemece manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş ancak kendilerini vekil ile temsil ettiren taraflar yararına manevi tazminat talebinin kabul ve red oranlarına göre nispi vekalet ücreti hesaplanarak hükmedilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 13. maddesi “(1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir.” hükmünü içermektedir.Şu durumda, mahkemece yukarıda anılan tarife gereğince taraflar lehine hükmedilen vekalet ücretinin maktu vekalet ücretinden az olamayacağı hususu nazara alınmadan hüküm kurulması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekir ise de anılan yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 sayılı HMK'nın geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan 1086 sayılı HUMK’un 438. maddesi uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) no'lu bentte gösterilen nedenle hüküm kısmının 7 no'lu bendinde yer alan “600,00 TL” ve diğer 7 no'lu bendinde yer alan ''600,00TL'' ibarelerinin silinerek yerlerine “1.500,00 TL” ibaresinin yazılmasına, tarafların diğer temyiz itirazlarının (1) no'lu bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 19/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.